முதுமொழிமேல் வைப்பு — கமலை வெள்ளியம்பலவாண முனிவர்

@0 முன்னுரை
** சிறப்புப் பாயிரம்

#1
பதி கதையால் நால் ஒழி வெண்பாட்டு இருநூறாக
முதுமொழிமேல்வைப்பு மொழிந்தான் மது மலர்க் கா
உம்பர் உலகு அளவும் ஓங்கு கமலை வெள்ளி
அம்பலவாண முனிவன்

#2
** காப்பு
சதுமுகன் மால் காணாத் தலைவர் புகழ் சொல்லும்
முதுமொழிமேல்வைப்பு மொழிய மதுரத்
தவள மத ஆரணமே தாய் என நின்று ஏத்தும்
கவள மத வாரணமே காப்பு

@1 நூல்
** அறத்துப்பால்
** பாயிரம்
** கடவுள் வாழ்த்து

#1
எங்கும் உளன் இறைவன் என்று இரண்டாய் ஏத்து தமிழ்ச்
சிங்கம் நடந்த வழிச் சித்தாந்தம் என்றது
அகர முதல எழுத்து எல்லாம் ஆதி
பகவன் முதற்றே உலகு

#2
புத்தர் பிறர் சொல்லும் பொருள் மறுத்து வள்ளுவர்தாம்
அத்தர் மறை ஆகமங்களாம் என்று வைத்தது
இருள் சேர் இரு வினையும் சேரா இறைவன்
பொருள் சேர் புகழ் புரிந்தார்-மாட்டு

#3
வைதிகம் மேற்கொண்டு சொலும் மற்றவர்க்குப் பக்குவர்க்காம்
சைவம் அவர் கொண்ட சமயம் எனும் செய்தி சொலும்
கோள்_இல் பொறியின் குணம் இலவே எண்_குணத்தான்
தாளை வணங்காத் தலை

#4
பெற்றது அவர் சைவத்துப் பேத சமாதி அன்றி
மற்று ஞானாந்தம் என வந்தது இது முற்றும்
தனக்கு உவமை இல்லாதான் தாள் சேர்ந்தார்க்கு அல்லால்
மனக்கவலை மாற்றல் அரிது

#5
அப்பர் முதல் சித்தாந்திகள் வீடு அடைதலுமே
வைத்த புவனத்து இருந்தார் மற்றையவர் ஒக்கும்
பிறவிப் பெரும் கடல் நீந்துவர் நீந்தார்
இறைவன் அடி சேராதார்

#6
** வான்சிறப்பு
அழித்து உலகை ஆக்குதலால் அந்தமே ஆதி
அழித்து ஒன்றை ஆக்குவதும் உண்டோ எனில் கொள்
கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்குச் சார்வாய் மற்று ஆங்கே
எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை

#7
அடியவரை நீத்து அரனுக்கு அன்புசெய்ய மாறன்
மழை மறுத்துப் பல் உயிரும் வாடும் படியில்
விசும்பின் துளி வீழின் அல்லால் மற்று ஆங்கே
பசும் புல் தலை காண்பு அரிது

#8
** நீத்தார் பெருமை
ஆர் பெரியர் நீத்தும் அரன் அறிய நின்ற திரு
நீலகண்டர் போல் அரிதில் நீத்திலரால் சாலச்
செயற்கு அரிய செய்வார் பெரியர் சிறியர்
செயற்கு அரிய செய்கலா தார்

#9
புறம் அகம் என்று யாவும் புகல்வனவும் காணத்
திறம் நுவல்கின்ற சிவநூல் நெறியில்
சுவை ஒளி ஊறு ஓசை நாற்றம் என்று ஐந்தின்
வகை தெரிவான்-கட்டே உலகு

#10
** அறன் வலியுறுத்தல்
தண்டிக்கு அருள் புரிந்து தக்கன் சிரம் அறுக்கும்
அண்டர் பெருமான் அருளும் ஆகமத்தில் கண்ட
அறத்தின் ஊஉங்கு ஆக்கமும் இல்லை அதனை
மறத்தலின் ஊங்கு இல்லை கேடு

#11
காணலாம் ஈசன் கழல் பணிந்து நல் அறங்கள்
பேணுவார் நாளும் பெறும் பயனைப் பேணும்
அறத்து ஆறு இது என வேண்டா சிவிகை
பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தானிடை

#12
தருமர் பிறர் நெறியால் சார்ந்தது விண் ஈசன்
அருள் நெறியால் ஈனரும் மேல் ஆனார் அருநூல்
அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்று எல்லாம்
புறத்த புகழும் இல

#13
** இல்லறவியல் – இல்வாழ்க்கை
இல் வாழ் மருத்தர் போல் ஈசன் அடிக்கு அன்புசெய
வல்லாரேல் நோற்க வருவானேன் எல்லாரும்
ஆற்றின் ஒழுக்கி அறன் இழுக்கா இல்வாழ்க்கை
நோற்பாரின் நோன்மை உடைத்து

#14
** வாழ்க்கைத் துணை நலம்
முளையால் அமுது அமைத்த முக்கணர்-பால் அன்பன்
இளையான் குடிமாறன் இல் வாழ் துணை போல்
மனைத் தக்க மாண்பு உடையள் ஆகித் தன் கொண்டான்
வளத்தக்காள் வாழ்க்கைத்துணை

#15
உலகு உண்டு உறங்கும் ஒருத்தி ஒருத்தி
சில கொண்டு அரன் உவப்பச் செய்யும் அறன் என்றால்
இல்லது என் இல்லவள் மாண்பு ஆனால் உள்ளது என்
இல்லவள் மாணாக் கடை

#16
அறவோன் அகத்திருந்தாள் அன்பு கண்டேம் கண்டேம்
இறையோடு இறந்தாள் இயல்பும் முறையுள்
சிறை காக்கும் காப்பு எவன் செய்யும் மகளிர்
நிறை காக்கும் காப்பே தலை

#17
** புதல்வரைப் பெறுதல்
வேணுபுரநாதர் அருள் மேவுதலும் சம்பந்தர்
தாதையினும் ஏனோரும் தாம் மகிழக் காணுதலால்
தம்மின் தம் மக்கள் அறிவுடைமை மாநிலத்து
மன் உயிர்க்கு எல்லாம் இனிது

#18
பெண் பெறினும் என்ன பிழையோ தடாதகை போல்
எண் பொருளும் ஈசனும் வந்து எய்துமே கொண்ட
எழு பிறப்பும் தீயவை தீண்டா பழி பிறங்காப்
பண்பு உடை மக்கள் பெறின்

#19
** அன்புடைமை
கண்_நுதலோன் கண் நோவு கண்ட அளவில் கண்ணப்பன்
கண்ணில் நீர் சோரக் கதறுமால் உள் நெகிழும்
அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ் ஆர்வலர்
புன் கணீர் பூசல் தரும்

#20
** விருந்தோம்பல்
ஈசன் அடியார் விருந்து என்று இட்டு உலவாக் கோட்டை பெற்ற
நேசர் குறைவு இன்றி நிற்றலால் நாடி
வரு விருந்து வைகலும் ஓம்புவான் வாழ்க்கை
பருவந்து பாழ்படுதல் இன்று

#21
**இனியவை கூறல்
முதுகிரியான் அன்பர் முனிந்து அருள வந்த
தகுதியுடையான் சரிதம் சொலுமே
பணிவு உடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்கு
அணி அல்ல மற்றுப் பிற

#22
** செய்ந்நன்றி யறிதல்
எள் அளவு காணாது எலி செய்த நன்றிக்கா
வள்ளல் உலகு ஆளவைத்து அருளும் நல்லாய்
தினைத் துணை நன்றி செயினும் பனைத் துணையாக்
கொள்வர் பயன் தெரிவார்

#23
அன்று குணன் உய்ந்தான் அந்தணனைக் கொன்றும் அரன்
நன்றி கொலும் அசுரர் நாடு அறியப் பொன்றுதலால்
எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வு உண்டாம் உய்வு இல்லை
செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு

#24
** நடுவு நிலைமை
ஈசன் உமையாள் இடைப்பட்டு வாரமாய்ப்
பேசலும் மாயோன் பெரும் பாம்பு ஆம் ஆசில்
கெடுவல் யான் என்பது அறிக தன் நெஞ்சம்
நடுவு ஒரீஇ அல்ல செயின்

#25
பிள்ளையினும் கைத்தொண்டு பேணுதலால் அப்பருக்கு
நல்ல படிக்காசு நல்குமால் எல்லாம்
சமன் செய்து சீர் தூக்கும் கோல் போல் அமைந்து ஒருபால்
கோடாமை சான்றோர்க்கு அணி

#26
** அடக்க முடைமை
ஆனை இழிந்தும் அரசு இறைஞ்சும் போலியைக் கண்டு
ஏனையர் அரன் அன்பர் என்றால் என்படுமோ மாநிலத்துள்
எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும்
செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து

#27
சோதி திறம் அறிந்து சொல்ல அறியாது சொல்லி
வேதநிலைகண்டானும் மெய் மறந்தான் ஆதலால்
யா காவாராயினும் நா காக்க காவாக்கால்
சோகாப்பர் சொல் இழுக்குப்பட்டு

#28
** ஒழுக்க முடைமை
தில்லை மறையோர் சிவசமயம் சார்ந்து ஒழுகி
இம்மையே சாரூபம் எய்தினார் நல்ல
ஒழுக்கம் விழுப்பம் தரலான் ஒழுக்கம்
உயிரினும் ஓம்பப்படும்

#29
** பிறனில் விழையாமை
எந்தை பலிக்கென்று இயங்கு நாள் பின்தொடர்ந்த
மென்_தொடியார் தேத்தும் விழைந்திலார் என்ப
பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்கு
அறன் அன்றோ ஆன்ற ஒழுக்கு

#30
** பொறை யுடைமை
பித்தன் எனத் தமக்குப் பேர்படைத்தும் எந்தைபிரான்
வைத்தவனைத் தோழன் என வாழ்வித்தார் நித்தம்
அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம் போலத் தம்மை
இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை

#31
கல் எறியும் பொறுத்துக் கண்_நுதலார் தாம் மறந்து
நல்ல பதம் அவர்க்கு நல்கினார் வல்லி
பொறுத்தல் இறப்பினை என்றும் அதனை
மறத்தல் அதனினும் நன்று

#32
** அழுக்காறாமை
புத்தன் இறந்தான் பொறாமைசெய்து செய்யார்க்கு
நித்தர் அருள் உண்டாய் நிறைந்த புகழ் மெத்த
அழுக்கற்று அகன்றாரும் இல்லை அஃது இல்லார்
ஒழுக்கத்தில் தீர்ந்தாரும் இல்

#33
** வெஃகாமை
இரந்து உண்டு வாழ்ந்தும் இறைவர் புலவர்
இரந்த பொருள் கவர்ந்தது ஈந்தார் மறந்தும்
இலம் என்று வெஃகுதல் செய்யார் புலம் வென்ற
புன்மை_இல் காட்சியவர்

#34
** புறங்கூறாமை
சங்கு அறுக்கும் சாதி சொலும் சங்கரனை நக்கீரன்
அன்று பழி சொன்னது போல் ஆர் சொல்வார் என்றும்
பிறன் பழி கூறுவான் தன் பழியுள்ளும்
திறன் தெரிந்து கூறப்படும்

#35
** பயனில சொல்லாமை
இறைவர் மதலை எதிர் இசைவு கூறும்
வெறும் உரையால் சென்று கழுவேறும் பிறர் போல்
பல்லார் முனியப் பயன் இல சொல்லுவான்
எல்லாரும் எள்ளப்படும்

#36
** தீவினை அச்சம்
தையலார் கற்பு அழியச் சார்வானை மா மதுரைத்
தெய்வமே சென்று ஒறுக்கும் செய்தியால் நொய்தின்
மறந்தும் பிறன் கேடு சூழற்க சூழின்
அறம் சூழும் சூழ்ந்தவன் கேடு

#37
** ஒப்புர வறிதல்
தருவும் வரிசை பெறும் சங்கரனுக்கு அன்பர்
ஒருவர் திரு உடையராகத் தெரு நடுவே
ஊருணி நீர் நிறைந்து அற்றே உலகு அவாம்
பேரறிவாளன் திரு

#38
** ஈகை
தொல்லை மணி மன்று உடையார் தொண்டர்க்குப் பெண்டிரையும்
இல்லை எனாது ஈந்தார் இயற்பகையார் வல்லி
இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல்
குலன் உடையான்-கண்ணே உள

#39
** புகழ்
தோன்றி அரன் அருளால் தொண்டர் வென்றார் தோற்று அமணர்
ஏன் பிறந்தேம் என்றே இடர் உழன்றார் ஆய்ந்து அறிஞர்
தோன்றின் புகழொடு தோன்றுக அஃது இலார்
தோன்றலின் தோன்றாமை நன்று
**இல்லறவியல் முற்றும்

#40
** துறவற வியல் – அருளுடைமை
அருளால் பிரம்பின் அடியுண்டார்க்கு இல்லை
துயர்தான் உலகு அனைத்தும் சொல்லும் ஒருநாளும்
அல்லல் அருள் ஆள்வார்க்கு இல்லை வளி வழங்கும்
மல்லல் மா ஞாலம் கரி

#41
** புலான் மறுத்தல்
புத்தன் நான் அன்று சிவபோதன் எனும் சைவன் என
வைத்த திருவள்ளுவர் வாய்மொழிதான் நித்தம்
தினல் பொருட்டால் கொள்ளாது உலகு எனின் யாரும்
விலைப் பொருட்டால் ஊன் தருவார் இல்

#42
நாரை புலால் உண்ணாது நல் அறம் மேற்கொண்டு ஒழுகி
ஈசன் உலகு ஏறி இருத்தலால்
செயிரின் தலைப்பிரிந்த காட்சியார் உண்ணார்
உயிரின் தலைப்பிரிந்த ஊன்

#43
வேதியர்கள் விண் அடைந்தார் வேட்டு உயிரைக் கொன்று தின்னா
ஆதிசைவர் மேல் என்றதனை மறுத்து ஓதும்
அவி சொரிந்து ஆயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன்
உயிர் செகுத்து உண்ணாமை நன்று

#44
** தவம்
தமிழ் மணக்கப் பாடி அரன் தண்ணளி சேர் மைந்தன்
அமண் அழிக்கும் தென்னவனை ஆக்கும் இமையளவில்
ஒன்னார்த் தெறலும் உவந்தாரை ஆக்கலும்
எண்ணில் தவத்தால் வரும்

#45
** கூடா வொழுக்கம்
என்றும் இறைவன் அடியார் பொருள் என்று
நின்று ஒழுகும் மெய்ப்பொருளின் நேரான் போய் அன்று
தவம் மறைந்து அல்லவை செய்தல் புதல் மறைந்து
வேட்டுவன் புள் சிமிழ்த்து அற்று

#46
** கள்ளாமை
ஈசனுக்குப் பெண்டு என்று இருந்தாரும் நெய் திருடி
ஆயர் மனைப் பட்ட பாடு ஆர் படுவார் சீசீ என்று
எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான் எனைத்தொன்றும்
கள்ளாமை காக்க தன் நெஞ்சு

#47
** வாய்மை
ஆதி முடி தேடி அறியான் அறிந்தேன் என்று
ஓதி மனம் நொந்தே உழல்கின்றான் வேதன் என்றால்
தன் நெஞ்சு அறிவது பொய்யற்க பொய்த்த பின்
தன் நெஞ்சே தன்னைச் சுடும்

#48
நந்தி அருள் காசி மயானத்து இருந்து சீவித்தும்
அந்த மொழி தவறாது ஆற்றும் அரிச்சந்திரன் போல்
உள்ளத்தால் பொய்யாது ஒழுகின் உலகத்தார்
உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன்

#49
** வெகுளாமை
பெற்றம் உவந்தார் பெருமை மதியாது தக்கன்
செற்றம் மேற்கொண்டு சிரம் இழந்தான் முற்றும்
சினத்தைப் பொருள் என்று கொண்டவன் கேடு
நிலத்து அறைந்தான் கை பிழையாது அற்று

#50
** இன்னா செய்யாமை
கண்_நுதலார் தம்மைக் கடை காக்க வைத்தானை
விண்ணவரும் தாழ்ந்து இறைஞ்ச மேல் வைத்தார் எண்ணி
இன்னா செய்தாரை ஒறுத்தல் அவர் நாண
நன்னயம் செய்துவிடல்

#51
இரணியனைக் கொன்று இருக்க எண்ணினவர் கேடும்
அரன் வெகுளப் பின் நிகழும் ஆற்றால் ஒருவர்
பிறர்க்கு இன்னா முற்பகல் செய்யின் தமக்கு இன்னா
பிற்பகல் தாமே வரும்

#52
** கொல்லாமை
கூடல் இறை அன்று கொடிய மறையோன் சுமத்தும்
வேடன் பழி அஞ்சி விடுவிக்கும் தேட வரும்
நல் ஆறு எனப்படுவது யாது எனின் யாதொன்றும்
கொல்லாமை சூழும் நெறி

#53
** நிலையாமை
அரனை அருச்சித்த விபசித்திற்கும் வேள்வி
புரியும் நகுடனுக்கும் போல வருவதூஉம்
கூத்தாட்டு அவைக் குழாத்து அற்றே பெரும் செல்வம்
போக்கும் அது விளிந்து அற்று

#54
முனை நாள் இருந்த கண்ணன் முக்கணற்கு ஆட்பட்ட
வனசரனால் மாயும் மறு நாள் எனலால்
நெருநல் உளன் ஒருவன் இன்று இல்லை என்னும்
பெருமை உடைத்து இவ் உலகு

#55
** துறவு
குலன் ஒழுக்கம் நல்ல குணம் உண்டோ என்னும்
அரன் அருளும் உய்யவந்தார்க்கு அன்றே துறவு முதிர்ந்து
யான் எனது என்னும் செருக்கு அறுப்பான் வானோர்க்கு
உயர்ந்த உலகம் புகும்

#56
பட்டினத்துப்பிள்ளை பரனை அடைந்தார் துறந்து
விட்டுவிடா இந்திர கிலார் கிட்டித்
தலைப்பட்டார் தீரத் துறந்தார் மயங்கி
வலைப்பட்டார் மற்றையவர்
** இரண்டாம் அடி சிதைந்துள்ளது

#57
எங்கும் இறை தோய்ந்தாலும் தோய்வு இலன் என்று ஓது தமிழ்ச்
சிங்கம் நடந்த வழிச் சித்தாந்தம் அங்கு அது கேள்
பற்றுக பற்று அற்றான் பற்றினை அப் பற்றைப்
பற்றுக பற்று விடற்கு

#58
** மெய்யுணர்தல்
மதி இருளை நீங்கின் மல இருளும் நீங்கும்
பதி அருளாம் என்று சைவர் பார்த்து மொழிவது
இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் மருள் நீங்கி
மாசு அறு காட்சியவர்க்கு

#59
இருள் பலவாக் கோடல் இறைநூலுக்கு அன்றி
அருகர் பிறர்க்கு ஆகாது என்னும் உரை கேள்
இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் மருள் நீங்கி
மாசு அறு காட்சியவர்க்கு

#60
அரன் அருளாம் இன்பம் அனுபவிப்பார் வேறு என்று
இருமை பரிந்து ஒன்றை இகழ்வான் உரைசெயும்
கற்று ஈண்டு மெய்ப்பொருள் கண்டார் தலைப்படுவர்
மற்று ஈண்டு வாரா நெறி

#61
பற்று ஒழிந்தும் என்ன பிறர் பண்டு அரனைத் தூதுவிடக்
கற்றவர் போல் மெய்ப்பொருளைக் கண்டார்-கொல் உற்றது கேள்
ஐ உணர்வு எய்தியக்-கண்ணும் பயம் இன்றே
மெய் உணர்வு இல்லாதவர்க்கு

#62
** அவாவறுத்தல்
பிறவி அறார் மற்றையவர் பிஞ்ஞகர் காண்பித்த
பல பொருளும் வேண்டாத பண்பினவர் அன்றி
அற்றவர் என்பார் அவா அற்றார் மற்றையவர்
அற்றாக அற்றது இலர்

#63
** ஊழ்
வரருசி உள்ளிட்டார் மயங்கினார் என்றால்
அவரவருக்கு ஈசன் அமைத்த திறன் அன்றி
ஊழின் பெரு வலி யா உள மற்று ஒன்று
சூழினும் தான் முந்துறும்
** துறவறவியல் முற்றும்
** அறத்துப்பால் முற்றும்
** பொருட் பால்
** அரசியல் இறைமாட்சி

#64
இறை எளிநின்று யார்க்கும் இனிய சொல்லலாலே
மதுரை மதுரை என்பார் மாந்தர் அதுவன்றோ
காட்சிக்கு எளியன் கடும்சொல்லன் அல்லனேல்
மீக்கூறும் மன்னன் நிலம்

#65
** கல்வி
அருகர் கழுவேறுதலால் அல்நெறி விட்டு ஈசர்
திருவருளால் வாதவூர் சேரும் குரு நெறியில்
கற்க கசடு அறக் கற்பவை கற்ற பின்
நிற்க அதற்குத் தக

#66
நாதர் அருள் சேரனொடு நம்பி ஆரூரரும் முன்
பேதம் அறக் கூடிப் பிரிவது போல் தீது இன்று
உவப்பத் தலைக்கூடி உள்ளப் பிரிதல்
அனைத்தே புலவர் தொழில்

#67
கற்றவர் சங்கத்திருந்தார் கண்_நுதலோடு ஏனையவர்
சற்றும் இரார் என்று தலை ஆயார் முற்றும்
உடையார் முன் இல்லார் போல் ஏக்கற்றும் கற்றார்
கடையரே கல்லாதவர்

#68
சிவகீதை முன் கேட்டார் சென்றுசென்று சென்மித்து
அவர் பார்த்தனுக்கு அருளும் ஆற்றால் புவனத்து
ஒருமைக்-கண் தான் கற்ற கல்வி ஒருவற்கு
எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து

#69
இறைவரும் கைவிடார் ஏடு அவர்-பால் சென்ற
பிறரும் அறிந்து இன்பம் பெறலால் அறி-தொறூஉம்
தாம் இன்புறுவது உலகு இன்புறக் கண்டு
காமுறுவர் கற்று அறிந்தார்

#70
** கல்லாமை
ஒருவர் சிறிது உமையாற்கு
அருள்வதன் முன்பு அறிந்து குரு முகத்தால்
கல்லாதான் ஒட்பம் கழிய நன்றாயினும்
கொள்ளார் அறிவுடை யார்
** முதல் இரண்டு அடிகள் சிதைந்துள்ளன

#71
ஈசரிடத்து அன்பர் என்பவர்-பால் புத்தர் எலாம்
பேசுமிடத்து ஊமை ஆம் பெற்றிமையால் ஆகமத்தைக்
கல்லா ஒருவன் தகைமை தலைப்பெய்து
சொல்லாடச் சோர்வுபடும்

#72
** கேள்வி
ஆலடியார்பாற்பட்ட அந்தணர் போல் உய்வதற்குச்
சீலமுடை யார்-பால் செவி தாழ்க்க சால
இழுக்கல் உடையுழி ஊற்றுக்கோல் அற்றே
ஒழுக்கமுடையார் வாய்ச் சொல்

#73
** அறிவுடைமை
பிறர்க்கு உண்டோ இல்லை அவர் பேராண்மை குன்ற
மதிக்-கண் நுழை மதனை மாய்த்தார்-தமக்கே
அறிவு அற்றம் காக்கும் கருவி செறுவார்க்கும்
உள் அழிக்கலாகா அரண்

#74
ஈசன் நெறி தொண்டர் இயம்புதலும் மெய்ந்நெறி என்று
ஆசு இன்று தேவர் அடைந்ததூஉம் நீதி அன்றோ
எப்பொருள் யார்யார் வாய்க் கேட்பினும் அப் பொருள்
மெய்ப் பொருள் காண்பது அறிவு

#75
பண்டு களிற்றுப்படி மருங்கு வைத்த செழும்
தண் தமிழை அம்பலவர் தாம் மகிழ்ந்து கொண்டமையால்
எப்பொருள் யார்யார் வாய்க் கேட்பினும் அப் பொருள்
மெய்ப் பொருள் காண்பது அறிவு

#76
** குற்றங் கடிதல்
தோன்றி இறை அருளும் தொண்டர் எனும் மூர்த்திக்கு
மூன்று மறைச் செல்வம் உதிரும் அஞ்ஞான்று
செருக்கும் சினமும் சிறுமையும் இல்லார்
பெருக்கம் பெருமித நீர்த்து

#77
** பெரியாரைத் துணைக்கோடல்
பகை சிறிதும் இன்றிப் பறவைகளும் அஞ்ச
இறைவர் துணை வலியான் எய்தும் முறைமையால்
உற்ற நோய் நீக்கி உறாஅமை முன் காக்கும்
பெற்றியார்ப் பேணிக் கொளல்

#78
சிந்தாமணி கிடைத்து என் தென்னர்க்கு இறை அருளால்
வந்தாரைப் போல எது வாழவைக்கும் அந்தோ
அரியவற்றுள் எல்லாம் அரிதே பெரியாரைப்
பேணித் தமராக் கொளல்

#79
** சிற்றினஞ் சேராமை
குண்டரால் தென்னன் குறைபட்டுக் கண்_நுதலார்
தொண்டரான் மிக்குயர்ந்து தோன்றலால் எண் திசையும்
நல் இனத்தின் ஊங்கும் துணை இல்லை தீ இனத்தின்
அல்லற்படுப்பதூஉம் இல்

#80
** தெரிந்து செயல்வகை
ஆய்_தொடியார் கண்_நுதல்-பால் அன்பின் உமிழ்தலுமே
வாய்மை அறியாது ஒழுகும் மற்றவர் போல் தூய்மையொடு
நன்று ஆற்றலுள்ளும் தவறு உண்டு அவரவர்
பண்பு அறிந்து ஆற்றாக் கடை

#81
** வலியறியதல்
கண்_நுதல்-பால் சென்றது காமனுக்கு வென்றியோ
எண்ணமிலான் போலும் எதிர்ந்து இறந்தான் நண்ணி
நுனிக் கொம்பர் ஏறினார் அஃது இறந்து ஊக்கின்
உயிர்க்கு இறுதி ஆகிவிடும்

#82
** கால மறிதல்
எல்லாம் இமைப்பில் அழிப்பாரும் நீட்டித்தார்
வல்லார் புரம் எரிக்க வந்துழியும் ஒல்லாரைப்
பொள்ளென ஆங்கே புறம் வேரார் காலம் பார்த்து
உள் வேர்ப்பர் ஒள்ளியவர்

#83
** இடனறிதல்
இறை அருள் தென்னனிடத்து இந்திரன் வந்து அன்று
வளையால் எறிபட்ட ஆற்றால் இளையாச்
சிறு படையான் செல்லிடம் சேரின் உறு படையான்
ஊக்கம் அழிந்து விடும்

#84
** தெரிந்து தெளிதல்
இறைவர் நிலை காணார் இருவர் என்று கண்டால்
பெருமை சிறுமை இனிப் பேசேம் இறையாம்
பெருமைக்கும் ஏனைச் சிறுமைக்கும் தத்தம்
கருமமே கட்டளைக்கல்

#85
** தெரிந்து வினையாடல்
ஈசன் குண்டோதர போ என்று அருளும் குன்று புரை
சோறு கறி உண்டு தொலைப்பதற்கு நாடி
இதனை இதனால் இவன் முடிக்கும் என்று ஆய்ந்து
அதனை அவன்-கண் விடல்

#86
** சுற்றம் தழால்
அத்தர் திருவருளால் அன்று படிக்காசு பெற்றார்
பத்தர் கணம் சூழப் பரிந்திட்டார் இத் தலத்துச்
சுற்றத்தால் சுற்றப்பட ஒழுகல் செல்வம்தான்
பெற்றத்தால் பெற்ற பயன்

#87
** பொச்சாவாமை
மறந்துமறந்து ஈசன் மலர் அடியைப் பேணாது
இறந்துஇறந்து மாலும் இடர் எய்தும் அறிந்துஅறிந்து
முன்னுறக் காவாது இழுக்கியான் தன் பிழை
பின் ஊறு இரங்கிவிடும்

#88
** செங்கோன்மை
இறை மகிழ வேந்தன் இளங்கன்றிற்காக
மகவினையும் தேர் ஊரும் ஆற்றால் அகல் இடத்தில்
ஓர்ந்து கண்ணோடாது இறை புரிந்து யார்மாட்டும்
தேர்ந்து செய்வஃதே முறை

#89
அந்தி_வண்ணன் நூலால் அருகர் பிறர் கோள் சிதைய
வந்த திருவள்ளுவர்-தம் வாய்மொழி கேள் இந்த நிலத்து
அந்தணர் நூற்கும் அறத்திற்கும் ஆதியாய்
நின்றது மன்னவன் கோல்

#90
** கொடுங்கோன்மை
மாமன் என்றும் பாணன் என்றும் வந்தானைப் பொன் மதுரைச்
சேவகன்தான் என்றும் திரியாத சூரன் என்றும்
நாள்-தொறும் நாடி முறைசெய்யா மன்னவன்
நாள்-தொறும் நாடு கெடும்

#91
** வெருவந்த செய்யாமை
இசை பயின்றார் வாதத்து இறை வரும் ஒன்றேனும்
இசைவு அன்றி இயற்றான் இசைவு ஒன்றத்
தக்காங்கு நாடித் தலைச்செல்லா வண்ணத்தால்
ஒத்தாங்கு ஒறுப்பது வேந்து
** இப்பாடலின் இரண்டாம் அடி சிதைவுற்றுள்ளது

#92
** கண்ணோட்டம்
வாணன் இரு கரமும் வைத்துப் பணி கருதி
நாதன் அறுப்பித்து அருளும் நன்னயத்தைப் போலக்
கருமம் சிதையாமல் கண்ணோட வல்லார்க்கு
உரிமை உடைத்து இவ் உலகு

#93
** ஒற்றாடல்
சீர் படைத்த முக்கண் சிவன் அன்பன் என்று எழுதும்
பேர்படைத்த சேரர் பெருமான் போல் பார் மிசையின்
எல்லார்க்கும் எல்லாம் நிகழ்பவை எஞ்ஞான்றும்
வல்லறிதல் வேந்தன் தொழில்

#94
** ஊக்க முடைமை
பார்த்த குரவர் பணி முயன்றார் கண்_நுதலார்
தீர்த்தத்து இயலும் திறம் நின்றார் நீர்த் தடத்து
வெள்ளத்து அனைய மலர் நீட்டம் மாந்தர்-தம்
உள்ளத்து அனையது உயர்வு

#95
மேல் நிகழ்வது ஏதெனினும் வென்றி எனத் தென் மதுரை
ஈசனொடு வாதத்து எதிர்நின்ற கீரனைப் போல்
உள்ளுவது எல்லாம் உயர்வு உள்ளல் மற்று அது
தள்ளினும் தள்ளாமை நீர்த்து

#96
** மடியின்மை
கஞ்சுகநாதன் கோயில் கால் எலிக்கு மாட்டாதே
வஞ்சனை செய்தானை இவண் வைத்துப் பார் துஞ்சு
மடி இலா மன்னவன் எய்தும் அடி அளந்தான்
தாஅயது எல்லாம் ஒருங்கு

#97
மாறன் இறை அருளால் வந்து வெல்லத் தோற்ற அளவில்
போர் விண்ட இந்திரனைப் போலவே சால
இடி புரிந்து எள்ளும் சொல் கேட்பர் மடி புரிந்து
மாண்ட உஞற்று இலவர்

#98
** ஆள்வினை யுடைமை
பாலன் ஒருவன் பணிந்து கடவூரானைக்
காலன் கடந்திருக்கக் கண்டோமே ஞாலத்தின்
ஊழையும் உப்பக்கம் காண்பர் உலைவு இன்றித்
தாழாது உஞற்றுபவர்

#99
** இடுக்கண் அழியாமை
நக்கர் சிறிது நகைத்தலுமே முப்புரமும்
அக்கணமே வெந்து விழும் ஆதலால் மிக்க
இடுக்கண் வருங்கால் நகுக அதனை
அடுத்து ஊர்வது அஃது ஒப்பது இல்
** அரசியல் முற்றும்

#100
** அங்கவியல் – அமைச்சு
தென்னன் இறைவர் அருள் சேர்ந்து செங்கோல்செலுத்த
மன்னு குலச்சிறையே மந்திரியாம் என்னை
அறன் அறிந்து ஆன்று அமைந்த சொல்லான் எஞ்ஞான்றும்
திறன் அறிந்தான் தேர்ச்சித் துணை

#101
** சொல்வன்மை
சிவன் அடி என்னும் அயன் சீர் பெறும் முன் பின்னர்ச்
சிவ சமதை சொல்லலும் சீர் போம் எவரும் தம்
ஆக்கமும் கேடும் அதனால் வருதலால்
காத்து ஓம்பல் சொல்லின்-கண் சோர்வு

#102
பரமன் அருள் வேண்டிப் பகர்ந்த சுரரான
கரதூடணன் முதலோர் காதை வரவு அறிவீர்
ஆக்கமும் கேடும் அதனால் வருதலால்
காத்து ஓம்பல் சொல்லின்-கண் சோர்வு

#103
எவற்றினும் மேல் என்ன இறைவர் சொன்னது எல்லாம்
சிவப்பிரகாசத்து அடங்கச் செப்பும் தவத்தினர் போல்
சொல்லுக சொல்லைப் பிறிது ஓர் சொல் அச் சொல்லை
வெல்லும் சொல் இன்மை அறிந்து

#104
** வினைத் தூய்மை
சூரன் இழந்தான் இழந்தான் சோதி அருளும் தாய
னார் இழந்த எல்லாம் அடையுமே தேரின்
அழக் கொண்ட எல்லாம் அழப் போம் இழப்பினும்
பின் பயக்கும் நற்பாலவை

#105
** வினைத் திட்பம்
தோழன் என்று சொன்ன அடித்தொண்டர்க்கு இறைவர் தூ
தாக நடந்தது அரிதரிது காதலி-பால்
சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரியவாம்
சொல்லிய வண்ணம் செயல்

#106
குறுமுனியும் ஈசன் அருள் கொண்டு கடல் அங்கை
வரை அடிக் கீழ் அடக்கும் ஆற்றால் சிறிதும்
உருவு கண்டு எள்ளாமை வேண்டும் உருள் பெரும் தேர்க்கு
அச்சாணி_அன்னார் உடைத்து

#107
** வினைசெயல் வகை
இறை அருளால் செவ்வேள் இமையோரைக் காக்கும்
திறன் நாடிச் சூர் தடிந்த செய்கையது போல்
முடிவும் இடையூறும் முற்றிய ஆங்கு எய்தும்
படு பயனும் பார்த்துச் செயல்

#108
இறைவர்க்குத் தொண்டாய் இடர் தீர்ந்தது அன்றிப்
பெறுபயனும் வாகீசர் பெற்றார் அறிஞர்
வினையால் வினை ஆக்கிக் கோடல் நனை கவுள்
யானையால் யானை யாத்து அற்று

#109
கண்_நுதல்-பால் ஆழி பெறக் கண் சாத்தித் தாள் காணா
வண்ணம் மொழிந்த நெடுமாலே போல் எண்ணி
வினையால் வினை ஆக்கிக் கோடல் நனை கவுள்
யானையால் யானை யாத்து அற்று

#110
** தூது
பேதையரும் நாவலரும் பேதம் இன்றியே பொருந்தத்
தூதுசென்ற கொன்றைத் தொடையலார் போலவே
அன்பு அறிவு ஆராய்ந்த சொல்வன்மை தூது உரைப்பார்க்கு
இன்றியமையாத மூன்று

#111
** மன்னரைச் சேர்ந்தொழுகல்
ஐயன் அருள் புரிந்த அன்று சம்பந்தர்-தமைத்
தெய்வம் எனத் தந்தையரும் தேறினார் நொய்தின்
இளையர் இன முறையர் என்று இகழார் நின்ற
ஒளியோடு ஒழுகப்படும்

#112
** குறிப்பறிதல்
உண்ணப் பொதிசோறும் ஊர் சிவிகையும் பிறவும்
எண்ணம் அறிந்து அடியார்க்கு ஈந்து அருளும் கண்_நுதல் போல்
கூறாமை நோக்கிக் குறிப்பறிவான் எஞ்ஞான்றும்
மாறா நீர் வையக்கு அணி

#113
** அவை யறிதல்
பொல்லார் முன் எல்லாம் புகன்று சிவஞானம்
அல்லார் முன் நல்லார் அடங்குதலால் வல்லார்
ஒளியார் முன் ஒள்ளியர் ஆதல் வெளியார் முன்
வான் சுதை வண்ணம் கொளல்

#114
இறைநூல் உரையாடார் இன்புற்றார் சால
அறிவு சால் உரை கேட்ட அன்றே நெறி நின்று
கற்று அறிந்தார் கல்வி விளங்கும் கசடு அறச்
சொல் தெரிதல் வல்லார் அகத்து

#115
** அவையஞ்சாமை
சங்கத்தார் வாக்கும் தமிழ் உணர்தலால் சொக்க
லிங்கம் தமிழ்ப் புலவர் எல்லார்க்கும் சிங்கம் அன்றோ
கற்றாருள் கற்றார் எனப்படுவர் கற்றார் முன்
கற்ற செலச் சொல்லுவார்

#116
** நாடு
இறை சாரும் தென்னாடே நாடு ஏனை நாடு
பிற உடையவேனும் பெறா காண் உறையுமவர்க்கு
ஆங்கு அமைவு எய்தியக்-கண்ணும் பயம் இன்றே
வேந்து அமைவு இல்லாத நாடு

#117
** அரண்
குன்றவில்லி காத்து அருளும் கூடல் அரணே அன்றி
நின்ற உள எனினும் நிற்குமோ என்றும்
எனை மாட்சித்து ஆகியக்-கண்ணும் வினை மாட்சி
இல்லார்-கண் இல்லது அரண்

#118
** பொருள் செயல் வகை
தந்தை-பொருட்டு எந்தை பிரான் சம்பந்தர்க்கு ஈந்த கிழி
நந்திப் பயன் அனைத்தும் நல்கிற்றே முந்தும்
அறன் ஈனும் இன்பமும் ஈனும் திறன் அறிந்து
தீது இன்றி வந்த பொருள்

#119
திகம்பரர்க்கு நஞ்சைத் திருமகளைப் பீதாம்
பரதரர்க்கு ஈயும் பயோதி நிரந்தரமும்
இல்லாரை எல்லாரும் எள்ளுவர் செல்வரை
எல்லாரும் செய்வர் சிறப்பு

#120
** படைமாட்சி
எத்திறத்த நூலும் இலங்கு சிவஞான
சித்தி ஒன்று காணச் சிதையுமே மெத்த
ஒலித்தக்கால் என் ஆம் உவரி எலிப் பகை
நாகம் உயிர்ப்பக் கெடும்

#121
ஆலம் உகந்தானை மணந்தாள் படையே வெல் படையாம்
காலனையும் தோற்று ஓடக் காணுதலால் ஞாலத்துக்
கூற்று உடன்று மேல்வரினும் கூடி எதிர்நிற்கும்
ஆற்றலதுவே படை

#122
** படைச் செருக்கு
இறையோடு எதிர்ந்து இறந்தது என்றாலும் என்ன
குறையோ பிறரை அடும் கூற்று முறையே காண்
கான முயல் எய்த அம்பினில் யானை
பிழைத்த வேல் ஏந்தல் இனிது

#123
** நட்பு
பிள்ளை இறைவர் அருள் பெறலும் கேட்டிருந்த
கள் அவிழ் பூம் கோதையார் காதலால் சொல்லும்
புணர்ச்சி பழகுதல் வேண்டா உணர்ச்சி தான்
நட்பு ஆம் கிழமை தரும்

#124
நல் நிழலில் நீர் வைத்து நம்பர் நடுப் படையில்
தென்னர் அழியாது அருளும் செய்தியால் முன்னர்
உடுக்கை இழந்தவன் கை போல ஆங்கே
இடுக்கண் களைவதாம் நட்பு

#125
** நட்பாராய்தல்
மாறனது கேட்டில் உறுதி என மாணிக்கம்
கூறி விலையாக் கொடுக்கும் இறை ஆதலால்
கேட்டினும் உண்டு ஓர் உறுதி கிளைஞரை
நீட்டி அளப்பது ஓர் கோல்

#126
** பழமை
வழுவு செய்தும் மால் அயர்க்கு வந்து அரனே பின்னும்
பழமை கருதி அருள்பண்ணும் முழுதும்
அழிவந்த செய்யினும் அன்பு அறார் அன்பின்
வழிவந்த கேண்மையவர்

#127
** தீ நட்பு
தக்கன் உறவு எனினும் சங்கரன்-தன் நட்பிற்குத்
தக்கவன் அன்று என்று ஒறுத்தல் சாலுமே மிக்க
பருகுவார் போலினும் பண்பிலார் கேண்மை
பெருகலின் குன்றல் இனிது

#128
** கூடா நட்பு
ஆரூரர்க்கு ஆரூரர் போன்று ஒற்றியூரர் செயும்
கூடா நட்பாலே குறை வரலால் ஓரும்
இனம் போன்று இனம் அல்லார் கேண்மை மகளிர்
மனம் போல வேறுபடும்

#129
** பேதைமை
அரன் அன்பர் வாகீசர் அன்று அமணை நீங்கப்
பெரிது இன்பம் அன்றி உண்டோ பீழை தெரியின்
பெரிது இனிது பேதையார் கேண்மை பிரிவின்-கண்
பீழை தருவது ஒன்று இல்

#130
** புல்லறிவாண்மை
ஈசன்_அடியார் இசையாதேயும் இசைந்து அமணர்
தாமே கழுவேறும் தன்மையால் ஞாலத்து
அறிவிலார் தாம் தம்மை பீழிக்கும் பீழை
செறுவார்க்கும் செய்தல் அரிது

#131
ஆதிமொழியை அறியான் அறிந்தேன் என்று
ஓதியது மீளப் போய் ஓதியதும் ஏதமாம்
கல்லாத மேற்கொண்டு ஒழுகல் கசடு அற
வல்லதூஉம் ஐயம் தரும்

#132
எறும்பு கடை யானை தலை ஈசனைப் பூசித்துப்
பெறும் கதி கண்டும் தேறார் பேய்கள் அறிந்த
உலகத்தார் உண்டு என்பது இல் என்பான் வையத்து
அலகையா வைக்கப்படும்

#133
** இகல்
ஆம்கால் இறைவர் அடி தொழுவார் செல்வம் எல்லாம்
போம்கால் அசுரர் பொர வருவார் நீங்கா
இகல் காணான் ஆக்கம் வருங்கால் அதனை
மிகல் காணும் கேடு தரற்கு

#134
** பகைமாட்சி
கண்ணன் கடை இருந்த கண்_நுதலின் தாள் வணங்கி
உள் நின்ற வாணனொடு பொருதான் எண்ணி
வலியார்க்கு மாறு ஏற்றல் ஓம்புக ஓம்பா
மெலியார் மேல் மேக பகை

#135
** பகைத்திறந் தெரிதல்
விளையாடிக் கீரனொடு வெல்வதற்குச் செல்லும்
இறையோனும் பின் வெகுளும் என்றால் குறையாம்
பகை எனினும் பண்பு இலதனை ஒருவன்
நகையேயும் வேண்டற்பாற்று அன்று

#136
** உட்பகை
நாரதர் மால் உட்பகையாய் நம்பர் அடி பேணாத
வாறு சொல்லி முப்புரமும் மாய்வித்தார் ஆதலினால்
உள் பகை அஞ்சித் தன் காக்க உலைவிடத்து
மண் பகையின் மாணத் தெறும்

#137
** பெரியாரைப் பிழையாமை
மன்று உடையார் குன்றை மதியாது எடுத்து அரக்கன்
அன்று படும் துயரம் ஆர் படுவார் என்றும்
பெரியாரைப் பேணாது ஒழுகின் பெரியாரால்
பேரா இடும்பை தரும்

#138
** பெண் வழிச் சேறல்
திசை_வென்றவள் பதியும் செல்லாது அவள் பின்
அசைவு இன்றித் தான் உலகம் ஆளும் இசை ஒன்ற
எண் சேர்ந்த நெஞ்சத்து இடன் உடையார்க்கு எஞ்ஞான்றும்
பெண் சேர்ந்து ஆம் பேதைமை இல்

#139
** வரைவின் மகளிர்
புனிதர் அழல் மூழ்குதலும் போய் அழலின் மூழ்கும்
பனி மலர் மென் கோதை எழில் பாவை ஒழியப்
பொருள்_பெண்டிர் பொய்மை முயக்கம் இருட்டு அறையில்
ஏதில் பிணம் தழீஇ அற்று

#140
** கள்ளுண்ணாமை
அண்ணல் பழமலையை அண்ணா முன் கள் உண்ண
எண்_இல் பெரும் துயரம் எய்துதலான் மண்ணுலகத்து
உண்ணற்க கள்ளை உணில் உண்க சான்றோரான்
எண்ணப்பட வேண்டாதார்

#141
** சூது
அரன் அடியார் நித்தம் அமுதுசெயவேண்டிக்
கவறு உருட்டிக் கைவந்தார் அன்றிப் பிறர் எல்லாம்
வேண்டற்க வென்றிடினும் சூதினை வென்றதூஉம்
தூண்டில் பொன் மீன் விழுங்கி அற்று

#142
** மருந்து
மண்ணுண்டவன் அறியா மண்ணுண்டை ஒன்று கொடுத்து
தெண்ணரு நோய் தீர்க்கும் எழில் வேளூர்க் கண்_நுதல் போல்
நோய் நாடி நோய் முதல் நாடி அது தணிக்கும்
வாய் நாடி வாய்ப்பச் செயல்
** அங்கவியல் முற்றும்

#143
** ஒழிபியல் – குடிமை
மன்னும் அரன் புலியூர் வாய்மை மதியானை
அன்னை-வயின் குறை என்று ஐயுற்றார் என்னை
நலத்தின்-கண் நார் இன்மை தோன்றின் அவனைக்
குலத்தின்-கண் ஐயப்படும்

#144
** மானம்
இறை அருள் சேர் தென்னவன் அன்று இந்திரன்-பால் சென்றும்
குறையிரவான் போயிருந்தான் கூட முறை அன்றோ
இன்றியமையாச் சிறப்பினவாயினும்
குன்ற வருப விடல்

#145
** பெருமை
சங்கரன் போய் நின்ற அளவில் சங்கப்பலகையின் மேல்
அங்கு இருந்தான் நக்கீரனாயினும் என் எங்கணும் போய்
மேல் இருந்தும் மேல் அல்லார் மேல் அல்லர் கீழ் இருந்தும்
கீழ் அல்லார் கீழ் அல்லவர்

#146
** சான்றாண்மை
உலகர்க்குத் தந்தை ஒருத்திக்குத் தாயாய்ப்
பலவும் உபகரித்த பண்பின் புலவர்
கடன் என்ப நல்லவை எல்லாம் கடன் அறிந்து
சான்றாண்மை மேற்கொள்பவற்கு

#147
பன்றிக் குருளைக்குப் பன்றியாய்க் கண்_நுதலும்
சென்று முலைகொடுக்கும் செய்தியால் என்றும்
கடன் என்ப நல்லவை எல்லாம் கடன் அறிந்து
சான்றாண்மை மேற்கொள்பவர்க்கு

#148
இறை அருள் சேர் தென்னன் இரும் கடலும் ஆழி
பிறழ நிலைநிறுத்தும் பெயரால் கடல் பிறழ
ஊழி பெயரினும் தாம் பெயரார் சான்றாண்மைக்கு
ஆழி எனப்படுவார்

#149
** பண்புடைமை
முப்புரங்கள் கொன்றும் அரன் மூவர்க்கு அருளியதை
இப்பொழுது தானும் உலகு ஏத்துமே செப்பின்
நயனொடு நன்றி புரிந்த பயன் உடையார்
பண்பு பாராட்டும் உலகு

#150
** நன்றியில் செல்வம்
எங்கள் இறை அன்பருக்கு ஒன்று ஈயாமையால் பிறந்து
பங்கப்படத் துணிந்த பாவி திருத்தங்கி எனும்
அற்றார்க்கு ஒன்று ஆற்றாதான் செல்வம் மிகு நலம்
பெற்றாள் தமியள் மூத்து அற்று

#151
கல் வில் உடையார் கருணை பெறமாட்டாது
வல்வினையில் பட்டு அழுந்தும் வாதாவி வில்வலன் போல்
நச்சப்படாதவன் செல்வம் நடு ஊருள்
நச்சு மரம் பழுத்து அற்று

#152
** நாணுடைமை
இறை அருளும் தென்னவன்-பால் இந்திரன் வந்து அன்று
குறைபடலும் நாணியது கூறின் முறை அன்றோ
ஊண் உடை எச்சம் உயிர்க்கு எல்லாம் வேறு அல்ல
நாண் உடைமை மாந்தர் சிறப்பு

#153
** குடிசெயல் வகை
பாணன் குடி உயரப் பண்டு அரனும் கூடல் வரு
பாணன் எனச் சாதாரி பாடுதலால் நாளும்
குடி செய்வல் என்னும் ஒருவற்குத் தெய்வம்
மடி தற்றுத் தான் முந்துறும்

#154
** உழவு
தென்னாட்டு உழவர் இறைகொண்டு கண்_நுதலும்
அ நாட்டிடு இருந்து உலகம் ஆளுதலால் தன் நேர்
பல குடை நீழலும் தம் குடைக் கீழ்க் காண்பர்
அலகு உடை நீழலவர்

#155
** நல்குரவு
மூல லிங்க பூசை முயன்ற பயன் வரும் முன்னே
சீலம் உடைய விபசித்து எனவே ஞாலத்தில்
துப்புரவு இல்லார் துவரத் துறவாமை
உப்பிற்கும் காடிக்கும் கூற்று

#156
** இரவு
ஈசர் இரந்தாலும் ஈந்தாரோடு ஒத்து உயர்ந்தார்
நேசரிடத்து இரந்து நிற்றலால் பேசின்
இரத்தலும் ஈதலே போலும் கரத்தல்
கனவினும் தேற்றாதார்-மாட்டு

#157
** இரவச்சம்
என்று இயம்பினார் மொழியால் போலும் இறையாயும்
சென்று இரந்து நிற்கும் சிவன்தானும் அன்றே
இரந்தும் உயிர் வாழ்தல் வேண்டின் பரந்து
கெடுக உலகு இயற்றியான்

#158
ஒருவர் செய வேண்டா உலகு இயல்பாம் என்னும்
அருகர் பிறர் கோள் சிதைக்கும் ஆற்றால் வருவது
இரந்தும் உயிர் வாழ்தல் வேண்டின் பரந்து
கெடுக உலகு இயற்றியான்

#159
** கயமை
மணல் அமுது ஆம் ஆறு மனையாட்குக் கூறிப்
பரன் அருள் தீர் மாமறையோன் பண்பின் நுவலும்
அறை பறை_அன்னர் கயவர் தாம் கேட்ட
மறை பிறர்க்கு உய்த்து உரைக்கலான்
** ஒழிபியல் முற்றும்
** பொருட்பால் முற்றும்
** காமத்துப்பால்
** களவியல்

#160
** தகையணங் குறுத்தல்
ஆரூரன் கண்ட அளவில் ஆரூரன் கோயிலிடை
ஆரூரிற்கு என்று அமைந்த ஆய்_இழையைத் தேரும்
அணங்கு-கொல் ஆய் மயில்-கொல்லோ கனம் குழை
மாதர்-கொல் மாலும் என் நெஞ்சு

#161
இறைவர் அருள் கதிர் வேல் எந்தை குறவர்
மட_மகளைக் கண்டு வருந்திப் புகலும்
கடாஅக் களிற்றின் மேல் கண்படாம் மாதர்
படாஅ முலை மேல் துகில்

#162
** குறிப் பறிதல்
அரன் அருள் சேய் மான்_மகள் என்று ஆங்கு இருவர் தங்கள்
இயல்பும் அறிந்த இகுளை கருதுவது
கண்ணொடு கண் இணை நோக்கு ஒக்கின் வாய்ச் சொற்கள்
என்ன பயனும் இல

#163
** புணர்ச்சியின் மகிழ்தல்
அரன் அடியார் அல்லார் அடை பதம்தானும்
இரு நிலவு இன்பத்து இழிவாம் என்று வருவது இது
தாம் வீழ்வார் மென் தோள் துயிலின் இனிது-கொல்
தாமரைக்கண்ணான்_உலகு

#164
அல் ஒளி சேர் கண்டத்து அரன் அருள் சேய் மான் ஈன்ற
வல்லி இரு கொங்கை மணந்ததன் பின் சொல்லியது
கண்டு கேட்டு உண்டு உயிர்த்து உற்று அறியும் ஐம்புலனும்
ஒண்_தொடி கண்ணே உள

#165
** நலம்புனைந்துரைத்தல்
மின்னு சடை வேந்தர் அருள் வேலன் ஒரு மான் ஈன்ற
பொன்னை மகிழ்ந்து புனைந்து உரைக்கும் இ நிலத்து
நல் நீரை வாழி அனிச்சமே நின்னினும்
மெல் நீரள் யாம் வீழ்பவள்

#166
** காதற் சிறப்புரைத்தல்
நாதர் பரமகுருநாதர் குறமகள்-பால்
காதல் மிகுதி சொலக் கண்டோமே தீய செழும்
பாலொடு தேன் கலந்து அற்றே பணி_மொழி
வால் எயிறு ஊறிய நீர்

#167
** நாணுத்துற வுரைத்தல்
ஆதி அருள் சேய் நாண் அகன்று மட மான் மகட்குத்
தோழி எதிர்நின்று சொல்லியது கூறிய
காமம் உழந்து வருந்தினார்க்கு ஏம
மடல் அல்லது இல்லை வலி

#168
** அலரறி வுறுத்தல்
பரன் அருள் சேய் கேட்கப் பசும்பொன் மான் ஈன்ற
குறமகட்குத் தோழி நின்று கூறும் திறன் நுவலின்
தாம் வேண்டின் நல்குவர் காதலர் யாம் வேண்டும்
கௌவை எடுக்கும் இவ் ஊர்
** களவியல் முற்றும்

#169
** கற்பியல்
** பிரிவாற்றாமை
சூளுறவு செய்து இறைவர் தோழர் பிரிவு அறிந்த
கோல்_வளையார் கூறுவது தோழிக்குச் சால
அளித்து அஞ்சல் என்றவர் நீப்பின் தெளித்த சொல்
தேறியாக்கு உண்டோ தவறு

#170
** படர்மெலிந்திரங்கல்
அரன்-தனக்குத் தோழன் எனும் ஆரூரன் சேணில்
பிரிந்த வழி பரவை பேசும் இரங்கி
மன் உயிர் எல்லாம் துயிற்றி அளித்து இரா
என் அல்லது இல்லை துணை

#171
** கண் விதுப்பழிதல்
நந்தி அருள் சேர் பரவை நம்பியைக் காணக் கிடையா
வெம் துயரால் ஆற்றுவித்த மெல்_இழைக்கு வந்து சொலல்
கண் தாம் கலுழ்வது எவன்-கொலோ தண்டா நோய்
தாம் காட்ட யாம் கண்டது

#172
** பசப்புறுபருவரல்
பரன் அன்பர் நீங்கப் பரவை-தனை ஆற்றும்
புரி குழல் பாங்கி புகலும் பெரிதும்
பசந்தாள் இவள் என்பது அல்லால் இவளைத்
துறந்தார் அவர் என்பார் இல்

#173
** தனிப்படர் மிகுதி
கண்_நுதலார் தோழன் கருத்தை அறிந்து ஆற்றினாய்
என்னப் பரவை இகுளைக்குப் பன்னுவது
நாம் காதல்கொண்டார் நமக்கு எவன் செய்பவோ
தாம் காதல்கொள்ளாக் கடை

#174
** நினைந்தவர் புலம்பல்
நம்பி-தனை நினைந்து நம்பர் அருள் சேர் பரவை
துன்பமுற்றுத் தோழிக்குச் சொல்லியது சென்றிருந்து
தம் நெஞ்சத்து எம்மை கடிகொண்டார் நாணார்-கொல்
எம் நெஞ்சத்து ஓவா வரல்

#175
** கனவு நிலை யுரைத்தல்
தம்பிரான் தோழர்-தமை இகழ்ந்த தோழிக்கு
மங்கை பரவை மறுத்து உரைக்கும் எங்கிருந்தும்
துஞ்சுங்கால் தோள் மேலர் ஆகி விழிக்குங்கால்
நெஞ்சத்தர் ஆவர் விரைந்து

#176
** பொழுதுகண்டிரங்கல்
ஆற்றுவித்த தோழிக்கு அரன் அன்பரைப் பிரிந்த
கோல் தொடி ஆரூர் மடந்தை கூறுவது மேற்சென்று
காலைக்குச் செய்த நன்று என்-கொல் எவன்-கொல் யான்
மாலைக்குச் செய்த பகை

#177
** உறுப்பு நலனழிதல்
அரன் அன்பர் நீங்குதலும் ஆற்றாமை கண்டு
பரவைக்குத் தோழி பகரும் தலைவர்
தணந்தமை சால அறிவிப்ப போலும்
மணந்த நாள் வீங்கிய தோள்

#178
** நெஞ்சொடு கிளத்தல்
அரன் அருள் சேர் நம்பி பிரிவு ஆற்றாமல் ஆரூர்ப்
பரவை தனி நின்று பதைத்துக் கருதும்
நினைத்து ஒன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்து ஒன்றும்
எவ்வநோய் தீர்க்கும் மருந்து

#179
** நிறை யழிதல்
வேடர்க்கு அருளும் விமலர் துணை பிரிவு
நீடப் பரவை நிறை அழிந்து கூறியது
காமக் கணிச்சி உடைக்கும் நிறை என்னும்
நாணுத் தாழ் வீழ்த்த கதவு

#180
** அவர்வயின் விதும்பல்
இறைவர் அருள் சேர் பரவை ஏந்தல் பிரிவு ஆற்றிப்
பகரும் இகுளைக்குப் பகரும் எதிர்நின்று
காண்க-மன் கொண்கனைக் கண் ஆரக் கண்ட பின்
நீங்கும் என் மென் தோள் பசப்பு

#181
** குறிப்பறிவுறுத்தல்
இறைவர் துணை நீங்கி எழில் பரவையோடும்
உறையும் நாள் பாங்கிக்கு உணர்த்தும் செறியும்
மணியில் திகழ்தரும் நூல் போல் மடந்தை
அணியில் திகழ்வது ஒன்று உண்டு

#182
** புணர்ச்சி விதும்பல்
ஈசன் அன்பரோடும் இயைந்த பரவை-தனைப்
பேசிய தோழிக்கு அவளும் பேசியது கூறின்
எழுதுங்கால் கோல் காணாக் கண்ணே போல் கொண்கன்
பழி காணேன் கண்ட இடத்து

#183
** நெஞ்சொடு புலத்தல்
தம்பிரான் தோழர் தவறு கண்டும் கூடுவதற்கு
அன்புசெயும் பரவையார் மொழிவார் என்றும்
அவர் நெஞ்சு அவர்க்கு ஆதல் கண்டும் எவன் நெஞ்சே
நீ எமக்கு ஆகாதது

#184
** புலவி
அரன் வாயிலாகச் சென்று ஆரூரரோடு
பரவையார் ஊடல் உணர் பண்பின் உரைசெய்யும்
உப்பு அமைந்து அற்றால் புலவி அது சிறிது
மிக்கு அற்றால் நீள விடல்

#185
** புலவி நுணுக்கம்
எல்லாரும் உய்வதற்கா ஈசன் உலாப் போதுதலும்
புல்லாது உமையாள் புலந்த அளவில் சொல்லாடும்
பெண் இயலார் எல்லாரும் கண்ணின் பொது உண்பர்
நண்ணேன் பரத்த நின் மார்பு

#186
** ஊடலுவகை
தண்டி உணர்த்தத் தலைவி புலவி தீர்ந்து
அண்டிப் பெருமான் அணைந்த அளவில் கண்டு அருளும்
ஊடுதல் காமத்திற்கு இன்பம் அதற்கு இன்பம்
கூடி முயங்கப்பெறின்
** கற்பியல் முற்றும்
** காமத்துப் பால் முற்றும்

#187
** வீட்டின் பால்
** பதிமுதுநிலை
வள்ளுவரும் தாமும் மதித்த பொருள் ஒன்று என்றே
தெள்ளு தமிழ் விரகாய்ச் செப்பியது சொல்லின்
அகர உயிர் போல் அறிவாகி எங்கும்
நிகர்_இல் இறை நிற்கும் நிறைந்து

#188
** உயிரவை நிலை
பொன்னர் பிறர் காணார் அப் புண்ணியனைப் புண்ணியனும்
அன்னவர் முன் தோன்றலர் ஆதலினால் சொன்னது கேள்
ஊமன் கண் போல ஒளியும் மிக இருளே
யாம் மன் கண் காணாதவை

#189
** இருண் மல நிலை
அருணகிரி அறியார் அண்ணல் எனத் தத்தம்
கருவி உபகரிக்கக் கண்டும் இருவர்க்கும்
அன்று அளவி உள் ஒளியோடு ஆவியிடை அடங்கி
இன்றளவும் நின்றது இருள்

#190
** அருளது நிலை
இறைவர் எதிர்ப்பட்டும் இவர் அருள் வேண்டாமல்
பிற அசுரர் எல்லாம் பெறுதல் அறையில்
பரப்பு அமைந்த கேள்-மின் இது பால் கலன் மேல் பூஞை
கரப்பு அருந்த நாடும் கடன்

#191
** அருளுருநிலை
வாதவூரர்க்கு ஆள் போல வந்த பரசிவனை
யார் அவன் என்று எண்ணி அறிந்தார்-கொல் பேரருளால்
பார்வை என மாக்களை முன் பற்றிப் பிடித்தற்காம்
போர்வை எனக் காணார் புவி

#192
** அறியும் நெறி
நீற்றறையின் மற்றிடத்து நின்று இறைவன் அன்பருக்குத்
தோற்றுவது இன்றித் துணையாய்த் துன்பமுறாது ஆற்றுதலால்
ஊன் உயிரால் வாழும் ஒருமைத்தே ஊனொடு உயிர்
தான் உணர்வோடு ஒன்றாம் தரம்

#193
** உயிர் விளக்கம்
துறை பிழைத்துச் சென்று சுமந்தாலும் ஈசன்
உணர்வோடு ஒன்றாகும் தரம் பார் தரையில்
கிடைக்கத் தகுமே நல் கேண்மையார்க்கு எல்லாம்
எடுத்துச் சுமப்பானை இன்று

#194
** இன்புறு நிலை
வாதவூரன் பிறர் போல் வந்தவர் ஆனந்தமுறும்
போது இனியதாகப் புணரும் மறை ஆதலினால்
இன்பதனை எய்துவார்க்கு ஈயுமவர்க்கு உருவம்
இன்ப கனம் ஆதலினால் இல்

#195
** ஐந்தெழுத்தருணிலை
உண்டு இலை என்று ஆகமங்கள் ஓதி மதபேதத்தால்
கொண்ட நெறியும் கதியும் கூறுவது என் அண்டர் பிரான்
எல்லா வகையும் இயம்பும் இவன் அகன்று
நில்லா வகையை நினைந்து

#196
** அடைந்தோர் தன்மை
சிதம்பரம் சிந்தித்தார் சிவலோகம் அன்றி
விதந்து அறியார் ஒன்றும் விரும்பிப் பயம் தவிர
எல்லாம் அறியும் அறிவு உறினும் ஈங்கு இவர் ஒன்று
அல்லால் அறியார் அற
** வீட்டின் பால் முற்றும்
** முதுமொழிமேல் வைப்பு முற்றும்