நீதி வெண்பா

@0 காப்பு

#1
மூதுணர்ந்தோர் ஓது சில மூதுரையைப் பேதையேன்
நீதிவெண்பா ஆக நிகழ்த்துவேன் ஆதி பரன்
வாமான் கருணை மணி உதரம் பூத்த முதல்
கோமான் பெரும் கருணை கொண்டு

@1 நூல்

#1
தாமரை பொன் முத்து சவரம் கோரோசனை பால்
பூ மரு தேன் பட்டுப் புனுகு சவ்வாது ஆம் அழல் மற்று
எங்கே பிறந்தாலும் எள்ளாரே நல்லோர்கள்
எங்கே பிறந்தாலும் என்

#2
அரி மந்திரம் புகுந்தால் ஆனை மருப்பும்
பெருகு ஒளி சேர் முத்தும் பெறலாம் நரி நுழையில்
வாலும் சிறிய மயிர் எலும்பும் கர்த்தபத்தின்
தோலும் அல்லால் வேறும் உண்டோ சொல்

#3
அறிவன் பகையேனும் அன்பு சேர் நட்பு ஆம்
சிறுவன் பகை ஆம் செறிந்த அறிவு உடைய
வென்றி வனசரன்தான் வேதியனைக் காத்தான் முன்
கொன்றது ஒரு வேந்தைக் குரங்கு

#4
மென் மதுர வாக்கால் விரும்பும் சகம் கடின
வன்மொழியினால் இகழும் மண்ணுலகம் நல் மொழியை
ஓது குயில் ஏது அங்கு உதவியது கர்த்தபம்தான்
ஏது அபராதம் செய்தது இன்று

#5
பகை சேரும் எண்_நான்கு பல் கொண்டே நல் நா
வகை சேர் சுவை அருந்துமா போல் தொகை சேர்
பகைவரிடம் மெய் அன்பு பாவித்து அவரால்
சுகமுறுதல் நல்லோர் தொழில்

#6
காந்தன் இல்லாத கனம் குழலாள் பொற்பு அவமாம்
சாந்தகுணம் இல்லார் தவம் அவமாம் ஏந்து_இழையே
அன்னை இல்லாப் பிள்ளை இருப்பது அவம் அவமே
துன் எயிறு இல்லார் ஊண் சுவை

#7
வருத்த வளை வேய் அரசர் மா முடியின் மேல் ஆம்
வருத்த வளையாத மூங்கில் தரித்திரமாய்
வேழம்பர் கைப் புகுந்து மேதினி எல்லாம் திரிந்து
தாழும் அவர்-தம் அடிக் கீழ்த் தான்

#8
நொய்தாம் திரணத்தின் நொய்து ஆகும் வெண் பஞ்சின்
நொய்தாம் இரப்போன் நுவலுங்கால் நொய்ய சிறு
பஞ்சுதனின் நொய்யானைப் பற்றாதோ காற்று அணுக
அஞ்சும் அவன் கேட்பது அறிந்து

#9
ஒரு போது யோகியே ஒண் தளிர்க் கை மாதே
இரு போது போகியே என்ப திரி போது
ரோகியே நான்கு போது உண்பான் உடல்விட்டுப்
போகியே என்று புகல்

#10
கண் இரண்டே யாவர்க்கும் கற்றோர்க்கு மூன்று விழி
எண்ணு விழி ஏழு ஆகும் ஈவோர்க்கு நண்ணும்
அநந்தம் தவத்தால் அருள் ஞானம் பெற்றோர்க்கு
அநந்தம் விழி என்று அறி

#11
உற்ற பெரும் சுற்றம் உற நல் மனைவியுடன்
பற்றி மிக வாழ்க பசுவின் வால் பற்றி
நதி கடத்தல் அன்றியே நாயின் வால் பற்றி
நதி கடத்தல் உண்டோ நவில்

#12
ஆசைக்கு அடியான் அகில லோகத்தினுக்கும்
ஆசு அற்ற நல் அடியான் ஆவானே ஆசை-
தனை அடிமைகொண்டவனே தப்பாது உலகம்-
தனை அடிமைகொண்டவனே தான்

#13
ஆன் அந்தணர் மகளிர் அன்பாம் குழந்தை வதை
மானம் தரும் பிசி வார்த்தை இவை மேல் நிரையே
கூற வரு பாவம் குறையாது ஒவ்வொன்றுக்கும்
நூறு அதிகம் என்றே நுவல்

#14
பெற்று அமையும் என்னாப் பெரியோரும் பெற்ற பொருள்
மற்று அமையும் என்றே மகிழ் வேந்தும் முற்றிய நல்
மானம் இலா இல்லாளும் மானமுறும் வேசியரும்
ஈனம் உறுவார் இவர்

#15
கற்றோர் கனம் அறிவர் கற்றாரே கற்று அறியா
மற்றோர் அறியார் வருத்தமுறப் பெற்று அறியா
வந்தி பரிவாய் மகவைப் பெறும் துயரம்
நொந்து அறிகுவாளோ நுவல்

#16
செய்யும் ஒரு கருமம் தேர்ந்து புரிவது அன்றிச்
செய்யின் மனத்தாபம் சேருமே செய்ய ஒரு
நல் குடியைக் காத்த நகுலனை முன் கொன்ற மறைப்
பொன்_கொடியைச் சேர் துயரம் போல்

#17
நாவின் நுனியில் நயம் இருக்கில் பூமாதும்
நா இனிய நல்லோரும் நண்ணுவார் நாவின் நுனி
ஆம் கடினம் ஆகில் அத் திருவும் சேரான் முன்
ஆங்கே வரும் மரணமாம்

#18
ஈக்கு விடம் தலையில் எய்தும் இரும் தேளுக்கு
வாய்த்த விடம்கொடுக்கில் வாழுமே நோக்கு அரிய
பைம் கண் அரவுக்கு விடம் பல் அளவே துற்சனருக்கு
அங்கம் முழுதும் விடமே ஆம்

#19
துர்ச்சனரும் பாம்பும் துலை ஒக்கினும் பாம்பு
துர்ச்சனரை ஒக்குமோ தோகையே துர்ச்சனர்தாம்
எந்த விதத்தாலும் இணங்காரே பாம்பு மணி
மந்திரத்தால் ஆமே வசம்

#20
கொம்பு உளதற்கு ஐந்து குதிரைக்குப் பத்து முழம்
வெம்பு கரிக்கு ஆயிரம்தான் வேண்டுமே வம்பு செறி
தீங்கினர்-தம் கண்ணில் தெரியாத தூரத்து
நீங்குவதே நல்ல நெறி

#21
அவ்விய நெஞ்சத்து அறிவு இல்லாத் துர்ச்சனரைச்
செவ்வியர் ஆக்கும் செயல் உண்டோ திவ்விய நல்
கந்தம் பலவும் கலந்தாலும் உள்ளியது
கந்தம் கெடுமோ கரை

#22
துன்னும் இருமலும் துர்ச்சனரும் ஒக்குமே
மன்னும் இனிமையான் மாறாகிப் பன்னும்
கடுவும் கடு நேர் கடுமொழியும் கண்டால்
கடுக வசம் ஆகையால்

#23
செங்கமலப் போது அலர்ந்த செவ்வி போலும் வதனம்
தங்கு மொழி சந்தனம் போலும் பங்கி எறி
கத்திரியைப் போலும் இளம் காரிகையே வஞ்ச மனம்
குத்திரர்-பால் மூன்று குணம்

#24
நீசனே நீசன் நினையுங்கால் சொல் தவறும்
நீசனே நீசன் அவனையே நீசப்
புலையனாம் என்று உரைக்கும் புல்லியனே மேலாம்
புலையனாம் என்றே புகல்

#25
ஞானம் ஆசாரம் நயவாரிடைப் புகழும்
ஏனை நால் வேதம் இருக்கும் நெறி தான் மொழியின்
பாவம் நிறை சண்டாளர் பாண்டத்துக் கங்கை நீர்
மேவும் நெறி என்றே விடு

#26
குணம் நன்கு உணராக் கொடியோரிடத்தில்
குணம் நன்கு உடையார் குறுகார் குணமுடைமை
நண்ணாச் சமண நகரத்தில் தூசு ஒலிக்கும்
வண்ணானுக்கு உண்டோ வழக்கு

#27
ஆனை மருப்பும் அரும் கவரிமான் மயிரும்
கான வரி உகிரும் கற்றோரும் மானே
பிறந்த இடத்து அன்றிப் பிறிதொரு தேசத்தே
செறிந்த இடத்து அன்றோ சிறப்பு

#28
தலைமயிரும் கூர் உகிரும் வெண் பல்லும் தத்தம்
நிலை உடைய மானவரும் நிற்கும் நிலை தவறாத்
தானத்தில் பூச்சியமே சாரும் நிலை தவறும்
தானத்தில் பூச்சியமோ தான்

#29
வென்றி வரி உகிரும் வெண் கவரிமான் மயிரும்
துன்று மத யானைச் சுடர் மருப்பும் நின்ற நிலை
வேறுபடினும் சிறப்பாம் மெய்ஞ்ஞானி நின்ற நிலை
வேறுபடினும் சிறப்பாமே

#30
அன்னை தயையும் அடியாள் பணியும் மலர்ப்
பொன்னின் அழகும் புவிப் பொறையும் வன்ன முலை
வேசி துயிலும் விறல் மந்திரி மதியும்
பேசில் இவை உடையாள் பெண்

#31
பெண் ஒருத்தி பேசில் பெரும் பூமி தான் அதிரும்
பெண் இருவர் பேசில் விழும் வான்மீன்கள் பெண் மூவர்
பேசில் அலை சுவறும் பேதையே பெண் பலர் தாம்
பேசில் உலகு என் ஆமோ பின்

#32
என்னே கிரேதத்து இரேணுகையே கூற்றுவனாம்
தன் நேர் திரேதத்தில் சானகியே பின் யுகத்தில்
கூடும் திரௌபதையே கூற்றாம் கலியுகத்தில்
வீடு-தொறும் கூற்றுவனாமே

#33
கர்ப்பூரம் போலக் கடல் உப்பு இருந்தாலும்
கர்ப்பூரம் ஆமோ கடல் உப்பு பொற்பு ஊரும்
புண்ணியரைப் போல இருந்தாலும் புல்லியர்தாம்
புண்ணியர் ஆவாரோ புகல்

#34
சீலமில்லான் ஏதேனும் செப்பிடினும் தான் அந்தக்
காலம் இடம் அறிந்து கட்டுரைத்தே ஏலவே
செப்புமவனும் தானே சிந்தை நோகாது அகன்று
தப்புமவன் உத்தமனேதான்

#35
சிற்றுணர்வோர் என்றும் சிலுசிலுப்பர் ஆன்று அமைந்த
முற்றுணர்வோர் ஒன்றும் மொழியாரே வெற்றி பெரும்
வெண்கலத்தின் ஓசை மிகுமே விரி பசும்பொன்
ஒண் கலத்தின் உண்டோ ஒலி

#36
உள்ள பொழுது ஏதும் உவந்து அளிப்பது அல்லால் ஓர்
எள்ளளவும் ஈய இசையுமோ தெள்ளு தமிழ்ச்
சீர் அளித்தோன் உண்ட நாள் சேர் மேகத்துக்கு அருந்த
நீர் அளித்ததோ முந்நீர் நின்று

#37
பேதையரைக் கண்டால் பெரியோர் வழி விலகி
நீதியொடு போதல் நெறி அன்றோ காதும் மத
மா கரத்த யானை வழி விலகல் புன் மலம் தின்
சூகரத்துக்கு அஞ்சியோ சொல்

#38
மந்திரமும் தேவும் மருந்தும் குரு அருளும்
தந்திரமும் ஞானம் தரு முறையும் யந்திரமும்
மெய் எனில் மெய்யாய் விளங்குமே மேதினியில்
பொய் எனில் பொய் ஆகிப்போம்

#39
ஈசன் எதிர் நின்றாலும் ஈசன் அருள் பெற்று உயர்ந்த
நேசர் எதிர் நிற்பது அரிதாமே தேசு வளர்
செங்கதிர் முன் நின்றாலும் செங்கதிரவன் கிரணம்
தங்கும் மணல் நிற்க அரிதே தான்

#40
முற்றும் இறை செயலே முற்றிடினும் தன் அருளைப்
பெற்றவர்-தம்பாலே பெரிது ஆகும் பற்று பெரும்
தாபத்திடத்தே தழன்றிடினும் நல் சோதி
தீபத்திடத்தே சிறப்பு

#41
கன்னியரைப் பொன்_நாண் கழிந்தோரை மற்று அயலார்
பன்னியரை மாயப் பரத்தையரை முன்ன அரிய
தாதியரை நல்லோர் தழுவ நினையார் நரகத்
தீது வரும் என்றே தெரிந்து

#42
தன்னை அளித்தாள் தமையன் மனை குருவின்
பன்னி அரசன் பயில் தேவி தன் மனையைப்
பெற்றாள் இவர் ஐவர் பேசில் எவருக்கும்
நல் தாயர் என்றே நவில்

#43
வாவி உறை நீரும் வட நிழலும் பாவு அகமும்
ஏ அனைய கண்ணார் இள முலையும் ஓவியமே
மென் சீத காலத்து வெம்மை தரும் வெம்மை-தனில்
இன்பு ஆரும் சீதளமாமே

#44
உற்ற தொழில் செய்வோர்க்கு உறு பஞ்சம் இல்லையாம்
பற்று செபத்தோர்க்கு இல்லை பாவங்கள் முற்றும்
மவுனத்தோர்க்கு இல்லை வரு கலகம் துஞ்சாப்
பவனத்தோர்க்கு இல்லை பயம்

#45
ஆபத்து வந்தால் அரும் பொருள்தான் வேண்டுமே
ஆபத்து ஏன் பூமாது அருகு இருந்தால் ஆபத்து
வந்தால் அவளும் மருவாமல் எப்பொருளும்
அந்தோ உடன்போம் அறி

#46
இன்னல் தரும் பொருளை ஈட்டுதலும் துன்பமே
பின் அதனைப் பேணுதலும் துன்பமே அன்னது
அழித்தலும் துன்பமே அந்தோ பிறர்-பால்
இழத்தலும் துன்பமே ஆம்

#47
தானே புரி வினையால் சாரும் இரு பயனும்
தானே அனுபவித்தல் தப்பாது தான் நூறு
கோடி கற்பம் சென்றாலும் கோதையே செய்த வினை
நாடி நிற்கும் என்றார் நயந்து

#48
தூய அறிவினர் முன் சூழ் துன்பம் இல்லையாம்
காயும் விடம் கருடற்கு இல்லையாம் ஆயுங்கால்
பன் முகம் சேர் தீ முன் பயில் சீதம் இல்லையாம்
துன்முகனுக்கு உண்டோ சுகம்

#49
தென்புலத்தார் தெய்வம் விருந்து ஒக்கல் என்று இவரோடு
இன்புறத் தான் உண்டல் இனிதாமே அன்புறவே
தக்கவரை இன்றித் தனித்து உண்டல் தான் கவர் மீன்
கொக்கு அருந்தல் என்றே குறி

#50
இந்து இரவி நீள் கிரணம் எங்கும் நிறைந்தாலும்
இந்து இரவி காந்தத்து இலகுமே இந்து இரவி
நேத்திரத்தோன் எங்கும் நிறைந்தாலும் நித்தன் அருள்
நேத்திரத்தோர்-பாலே நிறைவு

#51
தாமோதரன் முதலோர் சாதல் நூல் சாற்றுவதும்
பூமேலோர் பொன்றுவதும் கண்டோமே நாம் உடலை
நேசிப்பது என்னோ நிலையாகும் சங்கரனைப்
பூசிப்பது என்றே புகல்

#52
அரசின் இலையதனின் அக்கிரத்தின்-நின்று
விரைய விழு துளியே போலும் புரை உடைய
ஆக்கை விடா முன்னம் அரன் பாதம் பூசித்தல்
நோக்கல் நன்று என்றே நுவல்

#53
சத்தியத்தை வெல்லாது அசத்தியம்தான் நீள் பொறையை
மெத்திய கோபமது வெல்லாது பத்தி மிகு
புண்ணியத்தைப் பாவமது வெல்லாது போர் அரக்கர்
கண்ணனைத்தான் வெல்லுவரோ காண்

#54
பொற்பு அறிவு இல்லாத பல புத்திரரைப் பேறலின் ஓர்
நல் புதல்வனைப் பெறுதல் நன்றாமே பொன்_கொடியே
பன்றி பல குட்டி பயந்ததனால் ஏது பயன்
ஒன்று அமையாதோ கரிக் கன்று ஓது

#55
அத்தி மலரும் அரும் காக்கை வெண் நிறமும்
கத்து புனல் மீன் பதமும் கண்டாலும் பித்தரே
கான் ஆர் தெரியல் கடவுளரும் காண்பரோ
மான் ஆர் விழியார் மனம்

#56
காள விடப் பாந்தள் கருடனையும் கட்டுமோ
வாள் எரியைக் கட்டுமோ வன் கயிறு நீளும்
பவம் அருளும் பாசம் வெம் பஞ்சேந்திரியம்
சிவயோகியைப் பிணியாவே

#57
புத்தியொடு முத்தி தரும் புண்ணியத்தால் அன்றியே
மத்தம் மிகு பாவத்தால் வாழ்வு ஆமோ வித்து பயிர்
தாயாகியே வளர்க்கும் தண் புனலால் அல்லாது
தீயால் வளருமோ செப்பு

#58
சிவனே சிவனே சிவனே என்பார் பின்
சிவன் உமையாளோடும் திரிவன் சிவன் அருளால்
பெற்ற இளங் கன்றைப் பிரியாமல் பின் ஓடிச்
சுற்று பசுப் போல் தொடர்ந்து

#59
தாமும் கொடார் கொடுப்போர்-தம்மையும் ஈயாத வகை
சேமம் செய்வாரும் சிலர் உண்டே ஏம நிழல்
இட்டு மலர் காய் கனிகள் ஈந்து உதவும் நல் மரத்தைக்
கட்டும் உடைமுள் எனவே காண்

#60
ஆயும் மலர்த் தேன் வண்டு அருந்துவது போல் இரப்போர்
ஈயுமவர் வருந்தாது ஏற்றல் அறம் தூய இளம்
பச்சிலையைக் கீடம் அறப் பற்றி அரிப்பது போல்
அச்சமுற வாங்கல் அகம்

#61
மாதா மரிக்கின் மகன் நாவின் நல் சுவை போம்
தாதா எனில் கல்விதான் அகலும் ஓதின் உடன்
வந்தோன் மரித்துவிடில் வாகுவலி போம் மனையேல்
அந்தோ இவை யாவும் போம்

#62
ஓது பொருள் கண்டோர்க்கு உறும் ஆசை நீதி இலாப்
பாதகரைக் கண்டோர்க்குப் பாவம் ஆம் சீத மலர்
கண்டோர்க்கு உறும் வாசம் கற்று அமைந்த நற்றவரைக்
கண்டோர்க்கு உடன் ஆம் கதி

#63
பாவி தனம் தண்டிப்போர்-பால் ஆகும் அல்லது அருள்
மேவு சிவன் அன்பர்-பால் மேவாதே ஓவியமே
நாயின் பால் அத்தனையும் நாய்-தனக்கு ஆம் அன்றியே
தூயவருக்கு ஆகுமோ சொல்

#64
பொன்னும் கரும்பும் புகழ் பாலும் சந்தனமும்
சின்னம்பட வருத்தம் செய்தாலும் முன் இருந்த
நற்குணமே தோன்றும் நலிந்தாலும் உத்தமர்-பால்
நற்குணமே தோன்றும் நயந்து

#65
வேசியரும் நாயும் விதிநூல் வயித்தியரும்
பூசுரரும் கோழிகளும் பொன்_அனையாய் பேசில் ஒரு
காரணம்தான் இன்றியே கண்ட உடனே பகை ஆம்
காரணம்தான் அப் பிறப்பே காண்

#66
அன்னம்_அனையாய் குயிலுக்கான அழகு இன் இசையே
கன்னல் மொழியார்க்கு அழகு கற்பாமே மன்னு கலை
கற்றோர்க்கு அழகு கருணையே ஆசை மயக்கு
அற்றோர்க்கு அழகு பொறையாம்

#67
இதம் அகித வார்த்தை எவர்க்கேனும் மேலாம்
இதம் எனவே கூறல் இதம் அன்றே இதம் உரைத்த
வாக்கினால் ஏரண்ட மா முனியும் சோழனொடு
தேக்கு நீர் வீழ்ந்து ஒழிந்தான் சேர்ந்து

#68
இத் தரையோர்-தம்மில் இருவரே மேலானோர்
சித்து இரசவாதி சிவயோகி முத்து_அனையாய்
நல்குரவும் உற்பவமும் நாசம் புரிவரே
அல்லவர் வீரியக் கீடம்

#69
அற்ற சிவயோகிக்கு அரும் சின்னம் மூன்று உண்டு
பற்று அலகை உன்மத்தர் பாலர் இயல் முற்று ரச
வாதிக்குச் சின்னம் மூன்று உண்டே மகிழ் போகம்
ஈதல் இரவாமை என்று

#70
வல்லவர்-பால் கல்வி மதம் ஆணவம் போக்கும்
அல்லவர்-பால் கல்வி அவை ஆக்கும் நல்லிடத்தில்
யோகம் பயில்வார் உயர்ந்தோர் இழிந்தோர்கள்
போகம் பயில்வார் புரிந்து

#71
தீயவர்-பால் கல்வி சிறந்தாலும் மற்று அவரைத்
தூயவர் என்று எண்ணியே துன்னற்க சே_இழையே
தண் ஒளிய மாணிக்கம் சர்ப்பம் தரித்தாலும்
நண்ணுவரோ மற்று அதனை நாடு

#72
ஊர் ஊர் எனும் வனத்தே ஒள் வாள் கண் மாதர் எனும்
கூர் ஊர் விட முள் குழாம் உண்டே சீர் ஊர்
விரத்தி வைராக்கிய விவேகத் தொடுதோல்
உரத்து அணியத் தையா என்று ஓது

#73
போற்று குரு கிளைஞர் பொன் ஆசையோர்க்கு இல்லை
தோற்று பசிக்கு இல்லை சுவை பாகம் தேற்று கல்வி
நேசர்க்கு இலை சுகமும் நித்திரையும் காமுகர்-தம்
ஆசைக்கு இலை பயம் மானம்

#74
நன்று அறியாத் தீயோர்க்கு இடங்கொடுத்த நல்லோர்க்கும்
துன்று கிளைக்கும் துயர் சேரும் குன்றிடத்தில்
பின்னிரவில் வந்த கரும்பிள்ளைக்கு இடம் கொடுத்த
அன்னம் முதல் பட்டது போல் ஆம்

#75
மனம் வேறு சொல் வேறு மன்னு தொழில் வேறு
வினை வேறுபட்டவர்-பால் மேவும் அனமே
மனம் ஒன்று சொல் ஒன்று வான் பொருளும் ஒன்றே
கனம் ஒன்று மேலவர்-தம்கண்

#76
கண்ணுக்கு இனிய சபைக்கு மணி கற்றோனே
விண்ணுக்கு இனிய மணி வெய்யோனே வண்ண நறும்
சந்த முலையாள் சயனத்து இனிய மணி
மைந்தன் மனைக்கு மணி

#77
பாலின் நீர் தீ அணுகப் பால் வெகுண்டு தீப் புகுந்து
மேலும் நீர் கண்டு அமையும் மேன்மை போல் நூலின் நெறி
உற்றோர் இடுக்கண் உயிர் கொடுத்தும் மாற்றுவரே
மற்றோர் புகல மதித்து

#78
அந்தோ புரம் எரித்த அண்ணல் அடியார் பொருள்கள்
செம் தீயினும் கொடிய தீ கண்டாய் செம் தீயை
நீங்கில் சுடாதே நெடும் தூரம் போனாலும்
ஏங்கச் சுடுமே இது

#79
நிந்தை இலாத் தூயவரும் நிந்தையரைச் சேரில் அவர்
நிந்தையது தம்மிடத்தே நிற்குமே நிந்தை மிகு
தால நிழல் கீழ் இருந்து ஆன்-தன் பால் அருந்திடினும்
பால் அது எனச் சொல்லுவரோ பார்

#80
கன்மமே பூரித்த காயத்தோர்-தம் செவியில்
தன்மநூல் புக்காலும் தங்காதே சன்மம் எலும்பு
உண்டு சமிக்கும் நாய் ஊண் ஆவின் நெய்யதனை
உண்டு சமிக்குமோ ஓது

#81
பெண் உதவும் காலை பிதா விரும்பும் வித்தையே
எண்ணில் தனம் விரும்பும் ஈன்ற தாய் நண் இடையில்
கூறிய நல் சுற்றம் குலம் விரும்பும் காந்தனது
பேரழகுதான் விரும்பும் பெண்

#82
காந்தும் நறும் புண்ணைக் கலந்து ஈ விரும்புமே
வேந்தர் தனமே விரும்புவார் சாந்தநூல்
கல்லார் பகை சேர் கலகம் விரும்புவார்
நல்லார் விரும்புவார் நட்பு

#83
கற்றைக் குழலார் கவின் எல்லாம் ஓர் மகவைப்
பெற்றக் கணமே பிரியுமே கற்று அருளை
வேட்ட பெரியோர் பெருமை எல்லாம் வேறு ஒன்றைக்
கேட்ட பொழுதே கெடும்

#84
சீலம் குலம் அடியாள் தீண்டில் கெடும் கணிகை
ஆலிங்கனம் தனம் நாசம் ஆகும் நூல் இழந்த
வல்லி தழுவக் குறையும் வாழ்நாள் பிறர் தாரம்
புல்லினர்க்கு எல்லா நலமும் போம்

#85
சத்தியம் எக்காலும் சன விருத்தம் ஆகுமே
எத்திய பொய் யார்க்கும் இதம் ஆகும் நத்திய பால்
வீடு-தொறும் சென்று விலை ஆம் மது இருந்த
வீடு-தனிலே விலை ஆமே

#86
நல் ஒழுக்கம் இல்லார் இடம் சேர்ந்த நல்லோர்க்கும்
நல் ஒழுக்கம் இல்லாச் சொல் நண்ணுமே கொல்லும் விடப்
பாம்பு என உன்னாரோ பழுதையே ஆனாலும்
தூம்பு அமரும் புற்று அடுத்தால் சொல்

#87
வாக்கு நயத்தால் அன்றிக் கற்றவரை மற்றவரை
ஆக்கை நயத்தால் அறியல் ஆகாதே காக்கையொடு
நீலச் சிறு குயிலை நீடு இசையால் அன்றியே
கோலத்து அறிவருமோ கூறு

#88
ஆசை எனும் பாசத்தால் ஆடவர்-தம் சிந்தை-தனை
வீசு மனையாம் தறியில் வீழ்த்தியே மாசு புரி
மாயா மனைவியரா மக்கள் மகவு என்னும்
நாயால் கடிப்பித்தல் நாடு

#89
தான் அறிந்தோருக்கு உதவி தன்னால் அமையும் எனில்
தான் உவந்து ஈதல் தலையாமே ஆனதனால்
சொன்னால் புரிதல் இடை சொல்லியும் பல் நாள் மறுத்துப்
பின் நாள் புரிவதுவே பின்

#90
உற்ற மறை அகத்தின் உய்க்குவன் உத்தமனே
மற்று மறை பகர்வோன் மத்திமனே முற்று_இழையே
அத்தமுறலால் புகல்வான் அதமன் என
வித்தகநூல் ஓதும் விரித்து

#91
உத்தமர்தாம் ஈயுமிடத்து ஓங்கு பனை போல்வரே
மத்திமர்தாம் தெங்கு-தனை மானுவரே முத்து அலரும்
ஆம் கமுகு போல்வார் அதமர் அவர்களே
தேம் கதலியும் போல்வார் தேர்ந்து

#92
எல்லோர்-தமக்கும் இனிது உதவல் அன்றியே
நல்லோர் தமக்கு உதவி நாடாரே வல்ல தரு
நாம நிதி மேகம் நயந்து உதவல் அன்றியே
தாம் உதவி நாடுமோ சாற்று

#93
வெய்யோன் கிரணம் மிகச் சுடுமே வெய்யவனின்
செய்யோன் கிரணம் மிகத் தீதாமே வெய்ய கதிர்
எல்லோன் கிரணத்து எரியினிலும் எண்ணமில்லார்
சொல்லே மிகவும் சுடும்

#94
திங்கள் அமிர்த கிரணம் மிகச் சீதளமே
திங்களினும் சந்தனமே சீதளமாம் இங்கு இவற்றின்
அன்பு அறிவு சாந்தம் அருளுடையார் நல் வசனம்
இன்பம் மிகும் சீதளம் ஆமே

#95
சீர் ஆம் வெண் நீற்றுத் திரிபுண்டரம் விடுத்தே
பேரான முத்தி பெற விரும்பல் ஆர் அமிர்த
சஞ்சீவியை விடுத்தே சாகாது இருப்பதற்கு
நஞ்சே புசித்தது போல் நாடு

#96
செந்தாமரை இரவி சேர் உதயம் பார்க்குமே
சந்திரோதயம் பார்க்கும் தண் குமுதம் கந்தம் மிகும்
பூ அலரப் பார்க்கும் பொறி வண்டு அரன் அன்பர்
தே வரவைப் பார்ப்பர் தெளிந்து

#97
வில்லம் அறுகுக்கு ஒவ்வா மென் மலர்கள் நால்வர் எனும்
நல்ல அன்பர் சொற்கு ஒவ்வா நான்மறைகள் மெல்லி நல்லாய்
ஆம் மந்திரம் எவையும் ஐந்தெழுத்தை ஒவ்வாவே
சோமசுந்தரற்கு என்றே சொல்

#98
கல்லார் பலர் கூடிக் காதலித்து வாழினும் நூல்
வல்லான் ஒருவனையே மானுவரோ அல் ஆரும்
எண் இலா வான்மீன் இலகிடினும் வானகத்து ஓர்
வெண்ணிலா ஆமோ விளம்பு

#99
சந்தனத்தைச் சேர் தருவும் தக்க மணம் கமழும்
சந்தனத்தைச் சார் வேய் தழல் பற்ற அந்த வனம்-
தானும் அச் சந்தனமும் தன் இனமும் மாள்வது அன்றித்
தானும் கெடச் சுடுமேதான்

#100
கங்கைநதி பாவம் சசி தாபம் கற்பகம்தான்
மங்கலுறும் வறுமை மாற்றுமே துங்கம் மிகும்
இக் குணம் ஓர் மூன்றும் பெரியோரிடம் சேரில்
அக்கணமே போம் என்று அறி
** நீதி வெண்பா முற்றிற்று