கௌ – முதல் சொற்கள் – சங்க இலக்கியம், திருக்குறள் கூட்டுத் தொடரடைவு

கௌவை (17)

உறாஅதோ ஊர் அறிந்த கௌவை அதனை – குறள் 115/5
ஊரவர் கௌவை எரு ஆக அன்னை சொல் – குறள் 115/13
கௌவை எடுக்கும் இ ஊர் – குறள் 115/20
கௌவை போகிய கரும் காய் பிடி ஏழ் – மலை 105
ஆனா கௌவை மலைந்த – நற் 107/9
கௌவை ஆகின்றது ஐய நின் அருளே – நற் 227/9
கௌவை ஆகின்றது ஐய நின் நட்பே – நற் 354/11
தமியர் உறங்கும் கௌவை இன்றாய் – குறு 34/2
கௌவை அஞ்சின் காமம் எய்க்கும் – குறு 112/1
வெம் வாய் பெண்டிர் கௌவை அஞ்சி – குறு 373/3
கல்லென் கௌவை எழாஅ_காலே – ஐங் 131/3
கௌவை நோய் உற்றவர் காணாது கடுத்த சொல் – கலி 76/8
பேர் ஊரும் சிற்றூரும் கௌவை எடுப்பவள் போல் – கலி 109/6
கொண்டு பலர் தூற்றும் கௌவை அஞ்சாய் – கலி 136/18
வெவ் வாய் பெண்டிர் கௌவை தூற்றினும் – அகம் 50/3
கௌவை மேவலர் ஆகி இ ஊர் – அகம் 95/11
காந்தள் அம் சிறுகுடி கௌவை பேணாது – அகம் 312/5
மேல்

---

கௌவைத்து (1)

ஆனா கௌவைத்து ஆக – நற் 36/8
மேல்

---

கௌவையான் (1)

நெய்யால் எரி நுதுப்பும் என்ற அற்றால் கௌவையான்
காமம் நுதுப்பேம் எனல் – குறள் 115/15,16
மேல்

---

கௌவையில் (1)

பருவ மா குயில் கௌவையில் பெரிதே – ஐங் 369/5
மேல்

---

கௌவையும் (3)

ஊர் அலர் தூற்றும் கௌவையும் நாண் விட்டு – நற் 263/3
நலிதரும் காமமும் கௌவையும் என்று இ – கலி 142/56
சேரி அம் பெண்டிர் கௌவையும் ஒழிகம் – அகம் 65/4
மேல்

---

கௌவையோ (1)

எழுந்த கௌவையோ பெரிதே நட்பே – அகம் 186/7
மேல்