ஐங்குறுநூறு 101-150


நெய்தல் அம்மூவனார்	நெய்தல் அம்மூவனார்

# 11 தாய்க்கு உரைத்த பத்து	# 11 தாய்க்கு உரைத்த பத்து
# 101	# 101
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை உது காண்	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! அதோ பாருங்கள்!
ஏர் கொடி பாசடும்பு பரிய ஊர்பு இழிபு	அழகிய கொடிகளையுடைய பசுமையான அடும்பு அற்றுப்போகும்படி ஏறி இறங்கி
நெய்தல் மயக்கி வந்தன்று நின் மகள்	நெய்தலையும் சிதைத்து வந்தது, உன் மகளின்
பூ போல் உண்கண் மரீஇய	பூப் போன்ற மையுண்ட கண்களில் பொருந்திய
நோய்க்கு மருந்து ஆகிய கொண்கன் தேரே	நோய்க்கு மருந்தாகிய தலைவனின் தேர்.
# 102	# 102
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை நம் ஊர்	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! நம் ஊரிலுள்ள
நீல் நிற பெரும் கடல் புள்ளின் ஆனாது	நீல நிறப் பெரும் கடலில் உள்ள பறவையைப் போல, இடைவிடாது
துன்புறு துயரம் நீங்க	துன்புறுதலாகிய துயரம் நீங்கிப்போகுமாறு
இன்புற இசைக்கும் அவர் தேர் மணி குரலே	இன்பம் எய்தும்படி ஒலிக்கிறது தலைவனின் தேரில் கட்டப்பட்டுள்ள மணியின் குரல்.

# 103	# 103
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை புன்னையொடு	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! புன்னையோடு
ஞாழல் பூக்கும் தண்ணம் துறைவன்	ஞாழலும் பூக்கும் குளிர்ந்த அழகிய துறையைச் சேர்ந்தவன்
இவட்கு அமைந்தனனால் தானே	இவளுக்கு உரியவனாக அமைந்துவிட்டான்; எனவே
தனக்கு அமைந்தன்று இவள் மாமை கவினே	இவளிடம் நிலைத்துவிட்டது இவளது மாநிற மேனியழகு.
# 104	# 104
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை நம் ஊர்	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! நம் ஊரிலுள்ள
பலர் மடி பொழுதின் நலம் மிக சாஅய்	பலரும் தூங்கும் பொழுதில் தன் சிறப்பெல்லாம் மிகவும் மங்கிப்போய்
நள்ளென வந்த இயல் தேர்	நடு இரவில் வந்த பண்புநலன் மிக்க தேரின்
செல்வ கொண்கன் செல்வனஃது ஊரே	செல்வனாகிய தலைவனின் புதல்வனது ஊர் அதுவாகும்.

# 105	# 105
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை முழங்கு கடல்	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! முழக்கமிடும் கடலின்
திரை தரு முத்தம் வெண் மணல் இமைக்கும்	அலைகள் கொண்டுவந்த முத்துக்கள் வெண்மணலில் கண்சிமிட்டிக்கிடக்கும்
தண்ணம் துறைவன் வந்து என	குளிர்ந்த அழகிய துறையைச் சேர்ந்தவன் மணம்பேசி வந்தான் என்றதும்
பொன்னினும் சிவந்தன்று கண்டிசின் நுதலே	பொன்னைக்காட்டிலும் அழகாகச் சிவந்துபோனது, இதோ பார், இவளின் நெற்றி
# 106	# 106
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை அவர் நாட்டு	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! தலைவனின் நாட்டிலுள்ள
துதி கால் அன்னம் துணை செத்து மிதிக்கும்	தோலுறை போன்ற கால்களையுடைய அன்னமானது தன் துணை என எண்ணி மேலேறும்
தண் கடல் வளையினும் இலங்கும் இவள்	குளிர்ந்த கடலின் சங்கினைக் காட்டிலும் வெளுத்துப்போய்த் தோன்றுகிறது இவளின்
அம் கலிழ் ஆகம் கண்டிசின் நினைந்தே	அழகொழுகும் மேனி, இதோ பார், அவனை நினைத்து.

# 107	# 107
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை என் தோழி	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! என் தோழியான தலைவி
சுடர் நுதல் பசப்ப சாஅய் படர் மெலிந்து	தன் ஒளிவிடும் நெற்றி பசந்துபோக மெலிவடைந்து துன்பத்தால் வாடி
தண் கடல் படு திரை கேள்-தொறும்	குளிர்ந்த கடலில் ஒலிக்கும் அலைகளைக் கேட்கும்போதெல்லாம்
துஞ்சாள் ஆகுதல் நோகோ யானே	உறங்காமல் கிடக்கிறாள்; வருந்துகிறேன் நான்.
# 108	# 108
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை கழிய	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! கழியிலுள்ள
முண்டகம் மலரும் தண் கடல் சேர்ப்பன்	நீர்முள்ளிகள் மலர்ந்திருக்கும் குளிர்ந்த கடற்பகுதிக்குத் தலைவன்
எம் தோள் துறந்தனன் ஆயின்	என் தலைவியின் தோளைப் பிரிந்துவிடுவானாயின்,
எவன்-கொல் மற்று அவன் நயந்த தோளே	அந்த அளவுக்கு இளப்பமானவைகளா, அவன் விரும்பிய தோள்கள்?

# 109	# 109
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை நெய்தல்	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! நெய்தலின்,
நீர் படர் தூம்பின் பூ கெழு துறைவன்	நீரில் படர்ந்த உள்துளையுள்ள தண்டுகளில் பூக்கள் பொருந்தியிருக்கும் துறையைச் சேர்ந்தவன்
எம் தோள் துறந்த_காலை எவன்-கொல்	என் தலைவியின் தோளைத் துறந்துசென்ற காலத்தில், எப்படி
பல் நாள் வரும் அவன் அளித்த போழ்தே	பல நாள்களுக்கு நெஞ்சில் தோன்றுகிறது அவன் பரிவுடன் நம்மை இன்புறச் செய்த காலங்கள்?
# 110	# 110
அன்னை வாழி வேண்டு அன்னை புன்னை	அன்னையே! நான் கூறுவதை விரும்பிக் கேட்பாயாக! தாயே! புன்னையின்
பொன் நிறம் விரியும் பூ கெழு துறைவனை	பொன்னின் நிறத்தில் மலர்ந்திருக்கும் பூக்கள் பொருந்திய துறையைச் சேர்ந்தவனை
என் ஐ என்றும் யாமே இ ஊர்	என் தலைவிக்குரிய தலைவன் என்று கொண்டிருக்கிறோம் நாங்கள்; இந்த ஊரோ
பிறிது ஒன்றாக கூறும்	வேறு விதமாகக் கூறுகிறது;
ஆங்கும் ஆக்குமோ வாழிய பாலே	அப்படியே செய்துவிடுமோ, அந்த நல்ல ஊழ்.

# 12 தோழிக்கு உரைத்த பத்து	# 12 தோழிக்கு உரைத்த பத்து
# 111	# 111
அம்ம வாழி தோழி பாணன்	கேட்பாயாக, தோழியே! பாணனானவன்
சூழ் கழி மருங்கின் நாண் இரை கொளீஇ	ஊரைச் சூழ்ந்துள்ள கழியின் பக்கத்திலிருந்து தூண்டிலில் இரையை மாட்டி
சினை கயல் மாய்க்கும் துறைவன் கேண்மை	கருவுற்ற மீனைப் பிடித்துக்கொல்லும் துறையைச் சேர்ந்த தலைவனின் நட்பினைப்
பிரிந்தும் வாழ்துமோ நாமே	பிரிந்தும் வாழ்வோமா? –
அரும் தவம் முயறல் ஆற்றாதேமே	அவ்வாறு பிரியாமல் வாழ்வதற்கான அரிய தவத்தை மேற்கொள்ள இயலாதவராகிய நாம்.
# 112	# 112
அம்ம வாழி தோழி பாசிலை	கேட்பாயாக, தோழியே! பசிய இலைகளைக் கொண்ட
செருந்தி தாய இரும் கழி சேர்ப்பன்	செருந்தி மரங்கள் பரவிய கரிய கழியினையுடைய தலைவன்
தான் வர காண்குவம் நாமே	தாமே மணம்பேச வருவதைக் காண்போம் நாம்!
மறந்தோம் மன்ற நாண் உடை நெஞ்சே	அவன் கூறிய உறுதிமொழிகளை மறந்துவிட்டோம், நாணம் நிறைந்த நெஞ்சினையுடைமையால்.

# 113	# 113
அம்ம வாழி தோழி நென்னல்	கேட்பாயாக, தோழியே! நேற்று,
ஓங்கு திரை வெண் மணல் உடைக்கும் துறைவற்கு	உயர்ந்தெழும் கடலலைகள் வெள்ளிய மணல் மீது மோதி உடைக்கும் துறையைச் சேர்ந்தவனுக்கு
ஊரார் பெண்டு என மொழிய என்னை	இந்த ஊரார் நான் காதலி என்று கூற, என்னைப்பற்றி,
அது கேட்டு அன்னாய் என்றனள் அன்னை	அதனைக் கேட்டு அப்படிப்பட்டவளா நீ என்றாள் தாய்;
பைபய எம்மை என்றனென் யானே	மெதுவாக, என்னையா? என்றேன் நான்.
# 114	# 114
அம்ம வாழி தோழி கொண்கன்	கேட்பாயாக, தோழியே! நம் தலைவன்
நேரேம் ஆயினும் செல்குவம்-கொல்லோ	நேரில் எதிர்ப்படவில்லையெனினும், நாம் போகலாமா,
கடலின் நாரை இரற்றும்	கடலோரத்திலுள்ள நாரை ஓங்கிக் குரலெழுப்பும்
மடல் அம் பெண்ணை அவன் உடை நாட்டே	மடல்கள் உள்ள அழகிய பனைகளைக் கொண்ட அவனுடைய நாட்டிற்கு?

# 115	# 115
அம்ம வாழி தோழி பல் மாண்	கேட்பாயாக, தோழியே! பல தடவை
நுண் மணல் அடைகரை நம்மோடு ஆடிய	நுண்மணல் செறிந்த கரையில் நம்மோடு விளையாடிய
தண்ணம் துறைவன் மறைஇ	குளிர்ந்த அழகிய துறையைச் சேர்ந்தவன், இப்போது மறைந்துகொண்டு
அன்னை அரும் கடி வந்து நின்றோனே	அன்னையின் அரிய காவலையும் மீறி இங்கு வந்து நிற்கின்றான்.
# 116	# 116
அம்ம வாழி தோழி நாம் அழ	கேட்பாயாக, தோழியே! நாம் அழும்படியாக
நீல இரும் கழி நீலம் கூம்பும்	கரிய பெரிய கழியின் நீலமலர்கள் கூம்பிநிற்க
மாலை வந்தன்று மன்ற	மாலைக்காலம் வந்துவிட்டது உறுதியாக,
காலை அன்ன காலை முந்துறுத்தே	காலைப் பொழுதைப் போன்ற ஒளிக்கதிர்களை முன்னால் அனுப்பிவிட்டு.

# 117	# 117
அம்ம வாழி தோழி நலனே	கேட்பாயாக, தோழியே! பெண்மை நலன்
இன்னது ஆகுதல் கொடிதே புன்னை	இவ்வாறு சிதைந்து போதல் கொடியதாம்; புன்னைமரத்தின்
அணி மலர் துறை-தொறும் வரிக்கும்	அழகான மலர்கள் துறைகள்தோறும் கோலமிட்டுக்கிடக்கும்
மணி நீர் சேர்ப்பனை மறவாதோர்க்கே	நீலமணி போன்ற நிறமுள்ள கடலையுடைய தலைவனை மறக்காமலிருப்போருக்கு –
# 118	# 118
அம்ம வாழி தோழி யான் இன்று	கேட்பாயாக, தோழியே! நான் இன்று
அறன் இலாளன் கண்ட பொழுதில்	அறநெறியில்லாத அந்தக் கொடியவனைக் காணும்பொழுது
சினவுவென் தகைக்குவென் சென்றனென்	வெகுண்டு ஊடிக்கொள்வேன், இனி வரவேண்டாம் என்று சொல்வேன் என்று எண்ணிக்கொண்டு சென்றேன்;
பின் நினைந்து இரங்கி பெயர்தந்தேனே	பின்னர் அவனை நினைந்து அவனுக்காக இரங்கி ஒன்றும் சொல்லாமல் மீண்டேன்.

# 119	# 119
அம்ம வாழி தோழி நன்றும்	கேட்பாயாக, தோழியே! திருமணத்திற்குரிய நல்ல வழிகளை
எய்யாமையின் ஏது இல பற்றி	அறியாமையினால், அதற்கு ஏதுவானவைகளைத் தவிர மற்ற வழிகளைப் பற்றிக்கொண்டிருப்பதால்
அன்பு இலன் மன்ற பெரிதே	நம்மீது அன்பு இல்லாதவன், தெளிவாக, பெரிதும் –
மென்_புல கொண்கன் வாராதோனே	மென்புலமாகிய நெய்தல் நிலத்துக்குரிய தலைவன் – நம்மை மணந்துகொள்ள இன்னும் வராதவன் –
# 120	# 120
அம்ம வாழி தோழி நலம் மிக	கேட்பாயாக, தோழியே! நலம் மிகப் பெற்று
நல்ல ஆயின அளிய மென் தோளே	நன்றாக ஆகிவிட்டன, இரங்கத்தக்க என் மென்மையான தோள்கள்!
மல்லல் இரும் கழி மல்கும்	வளமிக்க பெரிய கழியில் நீர் நிறைந்திருக்கும்
மெல்லம்புலம்பன் வந்த மாறே	நெய்தற்புலத்துத் தலைவன் வந்ததனால் –

# 13 கிழவற்கு உரைத்த பத்து	# 13 கிழவற்கு உரைத்த பத்து
# 121	# 121
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
முண்டக கோதை நனைய	கழிமுள்ளிப் பூவால் தொடுத்த மாலை நனையும்படி,
தெண் திரை பௌவம் பாய்ந்து நின்றோளே	தெளிந்த அலைகளையுடைய கடலில் பாய்ந்து நீராடியவளை –
# 122	# 122
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
ஒள் இழை உயர் மணல் வீழ்ந்து என	தனது ஒளிரும் அணிகலன்கள் உயர்ந்த மணல்மேட்டில் விழுந்துவிட்டதாக
வெள்ளாங்குருகை வினவுவோளே	வெள்ளாங்குருகைப் பார்த்துக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தவளை –

# 123	# 123
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
ஒண் நுதல் ஆயம் ஆர்ப்ப	ஒளிவிடும் நெற்றியையுடைய தன் தோழிமார் ஆரவாரிக்கக்
தண்ணென் பெரும் கடல் திரை பாய்வோளே	சில்லென்ற பெரிய கடல் அலைகளில் பாய்ந்துகொண்டிருந்தவளை –
# 124	# 124
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
வண்டல் பாவை வௌவலின்	மணற்பாவையைக் கடலலை கவர்ந்துசெல்ல
நுண் பொடி அளைஇ கடல் தூர்ப்போளே	நுண்ணிய குறுமணலை வாரியெடுத்துக் கடலை நோக்கி வீசிக் கடலைத் தூர்க்க முயல்கின்றவளை –

# 125	# 125
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
தெண் திரை பாவை வௌவ	தெளிந்த அலைகள் மணற்பாவையை அடித்துச் செல்ல
உண்கண் சிவப்ப அழுது நின்றோளே	மையுண்ட கண்கள் சிவந்துபோகுமாறு அழுதுகொண்டு நின்றிருந்தவளை –
# 126	# 126
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
உண்கண் வண்டு இனம் மொய்ப்ப	மையுண்ட கண்களை மலரென்று வண்டினம் மொய்க்க,
தெண் கடல் பெரும் திரை மூழ்குவோளே	தெளிவான கடலின் பெரிய அலைகளில் மூழ்கிக்கொண்டவளை –

# 127	# 127
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
தும்பை மாலை இள முலை	தும்பை மலரால் தொடுக்கப்பட்ட மாலையைத் தன் இளமையான முலைகள் அமைந்த
நுண் பூண் ஆகம் விலங்குவோளே	நுண்ணிய பூண்கள் அணிந்த மார்பினில் குறுக்காகப் போட்டிருந்தவளை –
# 128	# 128
கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின் கேளே	கண்கூடாகப் பார்த்தேன் அல்லவா, தலைவனே! உன் காதற்பரத்தையை,
உறாஅ வறு முலை மடாஅ	நன்கு வளராத வறிய தன் முலையை வாயில் வைத்து,
உண்ணா பாவையை ஊட்டுவோளே	உண்ணாத பாவைக்கு ஊட்டிக்கொண்டிருந்தவளை –

# 129 கிடைக்காத பாடல்	# 129 கிடைக்காத பாடல்
# 130 கிடைக்காத பாடல்	# 130 கிடைக்காத பாடல்

# 14 பாணற்கு உரைத்த பத்து	# 14 பாணற்கு உரைத்த பத்து
# 131	# 131
நன்றே பாண கொண்கனது நட்பே	நல்லதாக இருக்கும் பாணனே! தலைவனது நட்பு!
தில்லை வேலி இ ஊர்	தில்லை மரங்களை வேலியாகக் கொண்ட இந்த ஊரில்
கல்லென் கௌவை எழாஅ_காலே	கல்லென்று எங்களைப் பற்றிய வீண்பேச்சு எழாதவரையில்.
# 132	# 132
அம்ம வாழி பாண புன்னை	வாழ்க பாணனே நீ! புன்னை மரத்தின்
அரும்பு மலி கானல் இ ஊர்	அரும்புகள் மிகுந்திருக்கும் கடற்கரைச் சோலையைக் கொண்ட இந்த ஊரில்
அலர் ஆகின்று அவர் அருளும் ஆறே	அனைவரும் தூற்றும் பழிச்சொல்லாகி நிற்கிறது அவர் நமக்கு அருளும் அழகு!

# 133	# 133
யான் எவன் செய்கோ பாண ஆனாது	நான் என்ன செய்வேன் பாணனே? பொறுக்கமாட்டாமல்
மெல்லம்புலம்பன் பிரிந்து என	மென்னிலமான நெய்தல்நிலத் தலைவன் எம்மைவிட்டுப் பிரிந்துசென்றான் என்பதற்காக
புல்லென்றன என் புரி வளை தோளே	சிறுத்துப்போய்விட்டன என் முறுக்குண்ட வளையைக் கொண்ட தோள்.
# 134	# 134
காண்-மதி பாண இரும் கழி பாய் பரி	இங்கே பார் பாணனே! கரிய கழியோரத்தில் பாய்ந்து செல்லும் குதிரைகளைக் கொண்ட
நெடும் தேர் கொண்கனோடு	நீண்ட தேரையுடைய தலைவன் வர, அவனோடு
தான் வந்தன்று என் மாமை கவினே	தானும் வந்துவிட்டது என் மாநிற மேனியழகு.

# 135	# 135
பைதலம் அல்லேம் பாண பணை தோள்	வருத்தப்படமாட்டேன் பாணனே! மூங்கில் போன்ற தோள்களையும்,
ஐது அமைந்து அகன்ற அல்குல்	மென்மையாக அமைந்து அகன்றிருக்கும் அல்குலையும் கொண்ட
நெய்தல் அம் கண்ணியை நேர்தல் நாம் பெறினே	நெய்தல் போன்ற அழகிய கண்களையுடையவளை நேரிலே காண நேர்ந்தாலும் –
# 136	# 136
நாண் இலை மன்ற பாண நீயே	உனக்கு வெட்கம் என்பது இல்லை, நிச்சயமாக, பாணனே!
கோள் நேர் இலங்கு வளை நெகிழ்த்த	இறுகப்பிடித்த அழகிய ஒளிரும் வளையல்கள் நெகிழும்படி செய்த
கானல் அம் துறைவற்கு சொல் உகுப்போயே	கடற்கரைச் சோலையையுடைய அழகிய துறையைச் சேர்ந்தவனுக்காக நீ பரிந்து பேசுகிறாயே!

# 137	# 137
நின் ஒன்று வினவுவல் பாண நும் ஊர்	உன்னை ஒன்று கேட்பேன் பாணனே! உன் ஊரைச் சேர்ந்த
திண் தேர் கொண்கனை நயந்தோர்	திண்ணிய தேரைக் கொண்ட தலைவனை விரும்பிய மகளிர்
பண்டை தம் நலம் பெறுபவோ மற்றே	முன்பு தாம் கொண்டிருந்த அழகைத் திரும்பப் பெறுவார்களோ?
# 138	# 138
பண்பு இலை மன்ற பாண இ ஊர்	நல்ல குணம் இல்லை நிச்சயமாக, பாணனே! இந்த ஊருக்கு –
அன்பு இல கடிய கழறி	அன்பில்லாத, கடுஞ் சொற்களைக் கூறி
மென்_புல கொண்கனை தாராதோயே	அந்த மென்புல நாயகனை கூட்டிக்கொண்டு வராமலிருக்கின்ற உனக்கு –

# 139	# 139
அம்ம வாழி கொண்க எம்_வயின்	வாழ்க நீ தலைவனே! என்னிடம் உள்ள
மாண் நலம் மருட்டும் நின்னினும்	சிறந்த அழகினைப் பாராட்டி மயக்குமொழி பேசும் உன்னைக் காட்டிலும்
பாணன் நல்லோர் நலம் சிதைக்கும்மே	உன் பாணன் நல்ல மகளிர் பலரின் பெண்மை நலத்தைச் சிதைக்கவல்லான்.
# 140	# 140
காண்-மதி பாண நீ உரைத்தற்கு உரியை	இங்கே பார் பாணனே! இதை நீ சொல்லவேண்டியது உன் கடமை!
துறை கெழு கொண்கன் பிரிந்து என	துறையைப் பொருந்திய தலைவன் பிரிந்து சென்றானாக,
இறை கேழ் எல் வளை நீங்கிய நிலையே	என் இறங்கும் தோள்களைப் பொருந்திய ஒளிவிடும் வளைகள் கழன்று போன நிலையை –

# 15 ஞாழ பத்து	# 15 ஞாழ பத்து
# 141	# 141
எக்கர் ஞாழல் செருந்தியொடு கமழ	மணல் மேட்டினில் உள்ள ஞாழல் மரத்தின் பூ, செருந்திப்பூவுடன் கமழ்ந்திருக்க,
துவலை தண் துளி வீசி	மழைத்தூவலாகக் குளிர்ந்த நீர்த்துளிகளை என் மேல் வீசி,
பயலை செய்தன பனி படு துறையே	என்னைப் பசக்கும்படி செய்தன குளிர்ச்சியைத் தோற்றுவிக்கும் நீர்த்துறைகள்.
# 142	# 142
எக்கர் ஞாழல் இறங்கு இணர் படு சினை	மணல்மேட்டிலுள்ள தாழ்வான பூங்கொத்துகள் மலர்ந்த கிளையினில்
புள் இறை கூரும் துறைவனை	பறவைகள் வந்து நெடும்பொழுது தங்கியிருக்கும் துறையைச் சேர்ந்தவனை
உள்ளேன் தோழி படீஇயர் என் கண்ணே	நினைத்துப்பார்க்கமாட்டேன் தோழி! உறங்கிப்போகட்டும் என் கண்கள்.

# 143	# 143
எக்கர் ஞாழல் புள் இமிழ் அகன் துறை	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தில் பறவைகள் ஒலிக்கும் துறையானது
இனிய செய்த நின்று பின்	முதலில் இன்பமானவற்றைச் செய்தன; சிறிது காலங்கழித்து, பின்னர்
முனிவு செய்த இவள் தட மென் தோளே	வெறுப்பையும் தருகின்றன இவளின் பெரிய மென்மையான தோள்கள்.
# 144	# 144
எக்கர் ஞாழல் இணர் படு பொதும்பர்	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தில் பூங்கொத்துள் தோன்றும் பொழிலில்
தனி குருகு உறங்கும் துறைவற்கு	தனியே ஒரு நாரை உறங்கும் துறையைச் சேர்ந்தவனை எண்ணி,
இனி பசந்தன்று என் மாமை கவினே	இப்போது பசந்துபோகிறது என் மாநிற மேனியழகு.

# 145	# 145
எக்கர் ஞாழல் சிறியிலை பெரும் சினை	மணல்மேட்டிலுள்ள ஞாழல் மரத்தின் சிறிய இலைகளைக் கொண்ட பெரிய கிளையைப்
ஓதம் வாங்கும் துறைவன்	பெருகிவரும் கடல்நீர் உள்ளிழுத்து வளைக்கும் துறையைச் சேர்ந்தவன்
மாயோள் பசலை நீக்கினன் இனியே	மாமை நிறத்தவளின் பசலையை நீக்கினான் இப்போது.
# 146	# 146
எக்கர் ஞாழல் அரும்பு முதிர் அவிழ் இணர்	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தில் அரும்புகள் முதிர்ந்து மலர்ந்த பூங்கொத்துகள்
நறிய கமழும் துறைவற்கு	நறுமணத்தோடு கமழும் துறையைச் சேர்ந்தவனுக்கு
இனிய மன்ற என் மாமை கவினே	இன்பமானது, உறுதியாக, என் மாநிற மேனியழகு.

# 147	# 147
எக்கர் ஞாழல் மலர் இல் மகளிர்	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தில் மலர்கள் இல்லாததால் மகளிர்
ஒண் தழை அயரும் துறைவன்	ஒளிரும் தழையுடையை மட்டும் அணிந்து கடல்நீராடும் துறையைச் சேர்ந்தவன்
தண் தழை விலை என நல்கினன் நாடே	உனது குளிர்ச்சியான தழையுடைக்கு விலையாகத் தந்தான் தன் நாட்டையே!
# 148	# 148
எக்கர் ஞாழல் இகந்து படு பெரும் சினை	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தில் நீட்டிக்கொண்டு நிற்கும் பெரிய கிளையில்
வீ இனிது கமழும் துறைவனை	மலர்கள் இனிமையாக மணங்கமழும் துறையைச் சேர்ந்தவனை
நீ இனிது முயங்குதி காதலோயே	நீ இனிமையுடன் தழுவிக்கொள்வாய் காதல்கொண்டவளே!

# 149	# 149
எக்கர் ஞாழல் பூவின் அன்ன	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தின் பொன்னிறப் பூவைப் போன்ற
சுணங்கு வளர் இள முலை மடந்தைக்கு	அழகுத்தேமல் படர்ந்திருக்கும் இளமையான முலைகள் உள்ள தலைவிக்கு
அணங்கு வளர்த்து அகறல் வல்லாதீமோ	முதலில் அழகைப் பெருகச் செய்து, பின்னர் பிரிந்து செல்லத் துணியாதீர்!
# 150	# 150
எக்கர் ஞாழல் நறு மலர் பெரும் சினை	மணல் மேட்டில் உள்ள ஞாழல் மரத்தின் நறிய மலரைகொண்ட பெரிய கிளையில்
புணரி திளைக்கும் துறைவன்	ஆரவாரிக்கும் கடலைகள் மூழ்கியெழும் துறையைச் சேர்ந்தவன்
புணர்வின் இன்னான் அரும் புணர்வினனே	சேர்ந்திருக்கும்போதும் பிரிவின் நினைவால் துன்பத்தைத் தருபவன், அதுவும் என்றோ ஒருநாள்தான் வருகிறான்.

முனைவர் ப.பாண்டியராஜா